Cień Moich Łez - Patrycja Markowska

I trzasnęły nagle drzwi

Pusty pokój został i

Łzy zmywają smutek z twarzy

Nie zostało z Ciebie nic

Zegar wybił trzecią już

Na wspomnieniach osiadł kurz

I papieros gaśnie znów

Tak jak to, co było tu

Staję się cieniem

Staję się cieniem

Ogromnych mych łez

Smutnym marzeniem

Smutnym westchnieniem

Cieniem mych łez

Zgubić serce pośród mórz

Zgubić duszę pośród chmur

I oderwać się od ziemi

I zapomnieć co to ból

Unieść skrzydła wzbić się hen

W tęczy suknię ubrać się

I nie myśleć o tych dłoniach

Które wczoraj jeszcze grzały mnie

Staję się cieniem

Staję się cieniem

Ogromnych mych łez

Smutnym marzeniem

Smutnym westchnieniem

Cieniem mych łez

Gdy słowa ulecą smutkiem do nieba

Czy ktoś odpowie mi jak dalej iść

Czy ktoś odpowie mi gdzie dalej iść

E all'improvviso la porta sbatté

La stanza vuota è rimasta e

Le lacrime lavano via la tristezza dal mio viso

Nulla è rimasto di te

L'orologio ha già suonato le tre

La polvere si è posata sui ricordi

E la sigaretta si spegne di nuovo

Proprio come quello che c'era qui

Sto diventando un'ombra

Sto diventando un'ombra

Le mie enormi lacrime

Un triste sogno

Un triste sospiro

L'ombra delle mie lacrime

Perdere il cuore in mezzo ai mari

Perdi la tua anima tra le nuvole

E alzati da terra

E dimentica il dolore

Alza le ali per volare gallina

Indossa un vestito arcobaleno

E non pensare a quelle mani

Che mi ha scaldato ancora ieri

Sto diventando un'ombra

Sto diventando un'ombra

Le mie enormi lacrime

Un triste sogno

Un triste sospiro

L'ombra delle mie lacrime

Quando le parole cadono al cielo con tristezza

Qualcuno può rispondermi come andare oltre

Qualcuno può rispondermi dove andare dopo