Qərənfillər - PRoMete

Bəzən kömək olmur ötüb gedən günlər belə

Nə qədər ağladığımı, yəqin, qərənfillər bilər

Bu ağrı çox acıdır, dadmasan, anlamazsan

Gecələr içini dəlib, deşib, keçər düşünərsən, yaşamazsan

Gözünü yuman kimi gələr dayanar önündə

Söhbət də gedə bilməz bu itkidə ölümdən

Nə qədər yalvarmışam Allaha ki, ölüm mən

Neçə ildir yaşayıram gör bu zülümlə

Geriyə çevirmək olmur, zaman uçur

Bundan da böyük ağrı varmı ana üçün?

Deyirlər — «vaxt gətirər bütün yaralara köz»

Mən bildim bu neçə ildə, bu deyil düz

Yəqin ki, bu da həyatın ayrıca bir naxışı

Gözümün önündən getmir qapıdan çıxışı

Öpdü alnımdan.

«Qayıdacam» — dedi

Gözümə baxanda, gördüm ki, vidalaşır

Ana, sil göz yaşını

Sən ağlama

Vətən var olsun!

Həsrət qalan kəslərə

Qoy hər zaman Tanrı yar olsun!

Tez-tez qapımı döyürdü əlaqədar təşkilatlar

Bayram günlərində uşaqlara şirniyyatlar

Hər gün gedib gəldiyim yollar eyniydi

Xəbər tutdu sürücülər, pulsuz oldu nəqliyyat da

Elə bil, hamı çalışırdı bölməyə dərdi

Bu millət yaxşı bilir, xeyir nədi, nə şərdi

Uşaqlar saxladı məni bu illər həyatda

Yoxsa, onun arxasınca mən də gedərdim

Döyüş başlayanda, biz Moskvadaydıq

Bir gün gəldi, dedi — «vaxtdır artıq qayıdırıq

Vətən dardadırsa, gərək burda qalmayaq biz

Bakıda çətin olacaq, amma ki, uyğunlaşarıq»

Bakıya qayıdanda, 2-ci uşağa hamiləydim

O könüllü döyüşə yazılanda, nə biləydim

Daha döyməz bu evin qapısını bir daha?!

Həmişə ümidlə baxan adam idim sabaha

Amma içimdən bir səs deyirdi — «qoyma getməyə»

Onda vəziyyət başqaydı, saxlaya bilmədim

Qara xəbər gələndə, xatırladım sözlərini

Qürürlandım, amma ağlaya bilmədim

Yarım, sil göz yaşın

Sən ağlama

Vətən var olsun!

Həsrət qalan kəslərə

Qoy hər zaman Tanrı yar olsun!

Uşaqlıq xatirələrim bölünür iki yerə:

Əvvəli biraz bulanıq, amma atalı

Sonra təkrarlanan ana gözyaşı

Çətinlik, məşəqqət, qayğılı-qadalı

Atamı çox soruşardım o illər anamdan

Bezmədən hər dəfə deyərdi ki, qayıdacaq

Heç vaxt düşünməzdim bu sözlər yalandı

Və illər keçdikcə, zaman bizi ovudacaq

Atamın şəhid olduğunu məktəbdə uşaqlar deyəndə

Əvvəl elə bilmişdim, bu hərbi rütbədir

Anamdan soruşanda ki, şəhid nədir?

Həyacandan çaşıb demişdi — «atan əsgərlikdədir»

Amma sonra çökərək qarşımda diz üstə

Qucaqlayıb izah edəndə mənə hər şeyi

Gözlərim doldu, görəndə anamı qəhər boğub

Ağlamaqdan başqa bilmədim neyləyim?!

Qızım, sil göz yaşın

Sən ağlama

Vətən var olsun!

Həsrət qalan kəslərə

Qoy hər zaman Tanrı yar olsun!

A volte non aiuta, anche nei giorni passati

A quanto pare, i garofani sanno quanto ho pianto

Questo dolore è molto doloroso, se non assaggi, non capisci

Di notte fori, trafiggi, passi, pensi di non poter vivere

Non appena si lava gli occhi, viene e si mette di fronte a lui

Non possiamo parlare di morte per questa perdita

Ho pregato Dio di morire

Guarda quanti anni ho vissuto con questa crudeltà

È impossibile tornare indietro, il tempo vola

C'è un dolore più grande per la madre?

Dicono: "il tempo porta brace a tutte le ferite"

Ho scoperto in pochi anni che non è lineare

Probabilmente, questo è un modello di vita separato

L'uscita dalla porta non passa davanti ai miei occhi

Mi baciò la fronte.

"Tornerò", disse

Quando l'ho guardato negli occhi, ho visto che stava dicendo addio

Mamma, asciuga le lacrime

Non piangere

Viva la patria!

A chi manca

Che Dio sia sempre con te!

Le organizzazioni collegate spesso bussavano alla mia porta

Dolci per bambini in vacanza

Le strade che percorrevo ogni giorno erano le stesse

La notizia ha catturato gli autisti, il trasporto era gratuito

Era come se tutti stessero cercando di entrare nell'unità

Questa nazione sa bene cosa è bene e cosa è male

I bambini mi hanno tenuto in vita per anni

Altrimenti lo seguirei

Quando è scoppiata la guerra, eravamo a Mosca

Un giorno venne e disse: "Siamo tornati da molto tempo

Se la patria è nei guai, non dovremmo restare qui

Sarà difficile a Baku, ma ci adatteremo»

Quando sono tornata a Baku, ero incinta del mio secondo figlio

Cosa sapevo quando si arruolò nella guerra dei volontari?

Non busserai più alla porta di questa casa?!

Non vedevo l'ora che arrivasse domani

Ma una voce dentro di me disse: "Non andare".

Poi la situazione era diversa, non potevo fermarmi

Quando è arrivata la notizia nera, ho ricordato le sue parole

Ero orgoglioso, ma non potevo piangere

Metà, asciuga le lacrime

Non piangere

Viva la patria!

A chi manca

Che Dio sia sempre con te!

I miei ricordi d'infanzia sono divisi in due parti:

All'inizio un po' sfocato, ma paterno

Poi ricorrenti lacrime materne

Difficoltà, difficoltà, cure

In quegli anni chiedevo molto a mio padre a mia madre

Diceva sempre che sarebbe tornato

Non ho mai pensato che queste parole fossero false

E nel corso degli anni, il tempo lo dirà

Quando i bambini a scuola hanno detto che mio padre era stato ucciso

Pensavo che questo fosse un grado militare

Quando è stato chiesto a mia madre, cos'è un martire?

Fu scioccato e disse: "Il padre è nell'esercito".

Ma poi è crollato in ginocchio davanti a me

Quando ti abbracci e mi spieghi tutto

I miei occhi si riempirono di lacrime e mia madre era furiosa

Non potevo fare a meno di piangere!

Figlia mia, asciuga le lacrime

Non piangere

Viva la patria!

A chi manca

Che Dio sia sempre con te!