Helheimur - Skálmöld

Brakar í jöklum og beinin eru köld

Blásvart myrkrið öskrar því að nú er komið kvöld

Gjallarbrú trónir og minnir á sinn mátt

Það eru menn þarna úti sem ekkert geta átt

Fordæmdir ýlfra og festa enga ró

Fingurnir sem eitt sinn bærðust, núna þaktir snjó

Meinað að sofa er myrkrið kæfir þá

Það eru menn þarna úti sem aldrei birtu sjá

Í Hel

Hér sefur enginn vel

Í Hel

Drottningin horfir er dæmdir missa vit

Dagurinn er horfinn og með barnið mitt ég sit

Tárin þau frjósa er mænir hún á mig

Það eru menn þarna úti sem vilja taka þig

Í Hel

Hér sefur enginn vel

Í Hel

Í Hel

Hér sefur enginn vel

Lífið víst þráir ljós og yl

Liggja þar smáir, kaldir

Horfa þeir bláir Heljar til

Hér sofa náir kaldir

Hér sofa náir kaldir!

Í Hel!

Le crepe nei ghiacciai e nelle ossa sono fredde

L'oscurità blu-nera urla che ormai è sera

Gjallarbrú regna e ricorda il suo potere

Ci sono persone là fuori che non possono avere niente

Lupi condannati e non riposatevi

Le dita che un tempo portavano, ora coperte di neve

Vietato dormire, l'oscurità li soffoca

Ci sono persone là fuori che non vedono mai la luce

In Hel

Nessuno dorme bene qui

In Hel

La regina osserva mentre i giudici perdono la testa

Il giorno è passato e mi siedo con il mio bambino

Le lacrime che gela mentre mi bacia

Ci sono persone là fuori che vogliono portarti

In Hel

Nessuno dorme bene qui

In Hel

In Hel

Nessuno dorme bene qui

La vita desidera sicuramente luce e calore

Sdraiato lì piccolo, freddo

Guardano l'inferno blu

Qui dorme quasi freddo

Qui dormi freddo!

All'inferno!