Með Drekum - Skálmöld

Hátt á vængjum vættur

Veru fylgja herir

Yfir horfir hafið

Hendast nærri fjendur

Skríða yfir Skrúðinn

Skrælingjar í brælu

Ljótir á oss leita

Landið er í vanda

Barðist fólk á fjöru

Fór á höfðann Þórunn

Bogi gat ei geigað

Grenja undan frenjur

Gjalda ógn með eldi

Yfir allt sem lifir

Hetjur böls og haturs

Hrekjast undan dreka

Um fór, ógnandi stór

Álengdar stóðu þá Bragi og Þór

Hart skal mæta hörðu

Blés þá brandinum sá

Brunnu þar allir við Sandvíkurá

Jöfnum þá við jörðu

Jöfnum þá við jörðu

Eldraun Auðna þessa þreytti

Þórunn með sitt sverð og skjöld

Nóttin til hins betra breytti

Blóðgaði hún drýslafjöld

Misstum bæði vár og vini

Var það blóðrauð sumarnótt

Rétt í tungls- og röðulsskini

Ráðast kvæði drótt

Bliksvart blóð

Brennheit glóð

Stelpan stóð

Stjörf og hljóð

Þeir komu á skipum, þeir komu úr lofti

Í kraumandi veðri og sjó

Þúsundum saman með þrumandi öskri

Og þefjan sem vit okkar sló

Vopnlausir flestallir, vargar og skepnur

Sem vilja með kjafti og klóm

Rífa þig sundur og ráðast á næsta

Með rauðhlaupin augun og tóm

Blésu þeir eldi á bátana okkar

Við börðumst á móti með heift

Verk þeirra manna sem ganga á glapstigum

Gátum við alls ekki leyft

Dýrkeyptur sigur en drekar og menn sýndu

Duginn sem skilaði þeim

Réttinum að geta ráfað að heiman

Og ratað á nýjan leik heim

In alto sulle ali bagnate

Fatti accompagnare da eserciti

Affacciato sul mare

Avvicinati ai nemici

Striscia su Skrúðinn

Skrælingjar í braela

Brutto che ci cerca

Il paese è in difficoltà

La gente litigava sulla spiaggia

È andato alla testa Þórunn

Bogi non poteva scatenarsi

Crusca dai semi

Carica minaccia con il fuoco

Su tutto ciò che vive

Eroi del male e dell'odio

Respingi un drago

Girava intorno, minacciosamente grande

Bragi e Thor erano a distanza

Il duro dovrebbe incontrare il duro

Poi è scoppiato il fuoco

Tutti bruciati dal fiume Sandvík

Livellali a terra

Livellali a terra

Il calvario di Audun è così stanco

Þórunn con la sua spada e scudo

La notte in meglio è cambiata

È morta dissanguata

Abbiamo perso sia amici che amici

Era una notte d'estate rosso sangue

Proprio al chiaro di luna e nell'ordine della luna

Lancia il signore della poesia

Sangue nero appariscente

Braci ardenti

La ragazza si alzò

Rigidità e suono

Venivano sulle navi, venivano dall'aria

Con tempo e mare bollenti

Migliaia insieme a urla fragorose

E il fetore che ha colpito i nostri sensi

I più disarmati, lupi e bestie

Chi vuole con bocca e artigli

Fatti a pezzi e attacca il prossimo

Con gli occhi cerchiati di rosso e vuoti

Hanno dato fuoco alle nostre barche

Abbiamo reagito con furia

Il lavoro degli uomini che camminano sui passi sbagliati

Non potevamo permetterlo affatto

Vittoria costosa, ma i draghi e gli uomini si sono mostrati

La rugiada che li ha restituiti

Il diritto di potersi allontanare da casa

E ha ritrovato la strada di casa