Rejs - SKUBAS

Cichy szmer dzikich traw

Wabi się widłem nasyconych wad

Plącze się z korzeniami drzew

Ruszam znów w halucynogenny rejs

Zanim się krzyk zamieni w cisze

A wiatr

Zaniesie mnie w bliski szaleństwu stan

Słodki dreszcz złudny trop

Władze ma nade mną

Nie wiem sam czy chcę okiełznać to

Zanim się krzyk zamieni w cisze

A wiatr

Zaniesie mnie w bliski szaleństwu stan

Zanim się gniew przerodzi w siłę

A ja

Zamienię się w kogoś kim nie chcę się stać

W kogoś kim nie chcę się stać

Il dolce mormorio delle erbe selvatiche

È attratto da un fork di difetti saturi

Si aggroviglia con le radici degli alberi

Sto andando di nuovo in una crociera allucinogena

Prima che l'urlo si trasformi in silenzio

E il vento

Mi porterà in uno stato di quasi follia

Un dolce brivido di illusione

Ha potere su di me

Non so se voglio domarlo

Prima che l'urlo si trasformi in silenzio

E il vento

Mi porterà in uno stato di quasi follia

Prima che la rabbia diventi forza

E io

Mi trasformerò in qualcuno che non voglio diventare

In qualcuno che non voglio diventare