Drieluik - Typhoon

Trappen lopen, deur open

Nutteloos de man die regen aanvaarde, niet voor beschutting koos

Hij dacht z’n huis gebouwd te hebben op een rots

Maar het bleek een holle steen te zijn

Toch creÃ"erde hij de gelegenheid, om die steen te verzwaren

Maar gemakzucht stroomde door z’n aderen

Zo vader, zo zoon de relatie bekroond

Nu je ziet dat hij zo erg op z’n pa lijkt

En ik zeg je dat het 'm echt iets deed

Hij wilde alles eruit gooien, zeggen dat 't hem speet

Maar wat exact wist 'ie niet, dus het bleef onbesproken

En toen 'ie eruit was, was z’n vader gevlogen

Starend naar boven zei hij, pa hou je vast

Ik wil niet oordelen maar

What the fuck weet jij van houden van

Of is dat het niet

'T is gewoon een kwestie van perspectief

Zie je rommel op de ruiten zit er stof op je oog

'T is maar net, waar je in gelooft

Ieder zijn belevingswereld, goed of slecht

Het is maar net hoeveel waarde je eraan hecht

Ja drie kleine kleuters zaten op een hek

De een verschilde van de ander, maar ze waren allen even gek

Ze groeiden op, gingen hun eigen weg

Drie verschillende processen in hetzelfde tijdsbestek

De eerste werd 't laatste, de laatste het eerst

De middelste was veilig, maar had te weinig geleerd

En zegt later tegen z’n kinderen

Ja papa had vrienden die konden genieten

Mama vond dat ik moest minderen

Althans, zo dachten die andere twee

Wie bepaald uiteindelijk dat je standaard hebt geleefd

Of nog steeds, denk vrij onder die klamboe

Moe van die eeuwige stoelendans doen in de stamkroeg

Hij kijkt naar hun en zegt gasten hou je vast

Misschien wel burgerlijk, maar ik weet tenminste te houden van

Of is dat het niet

Het is gewoon een kwestie van perspectief

Zie je rommel op de ruiten, zit er stof op je oog

Het is maar net waar je in gelooft

Ieder zijn belevingswereld, goed of slecht

Het is maar net hoeveel waarde je eraan hecht

Ja, geen fabels maar parabels uit het hof

Van realitychecks, oorvijgen en dadels

Uitgestald in een krat, tijdens de opbouw van een kraam

Straks is de markt in volle gang, vraag en aanbod

De koopman schreeuwt luidkeels

Omdat gefluister niet overtuigd en men niet luisteren wil

De passant zegt, is dat geen irritant iets

Niet weten of je morgen eet, de markt geeft je geen garantie

Hij kijkt naar haar en zegt: hou je vast

Dit leven betekent vrijheid van mij en ik hou ervan

Of is dat het niet

Het is gewoon een kwestie van perspectief

Zie je rommel op de ruiten, zit er stof op je oog

Het is maar net waar je in gelooft

Ieder zijn belevingswereld, goed of slecht

Het is maar net hoeveel waarde je eraan hecht

Sali le scale, apri la porta

Inutile l'uomo che ha accettato la pioggia, non ha scelto riparo

Pensava di aver costruito la sua casa su una roccia

Ma si è rivelato essere una pietra cava

Eppure ha creato l'opportunità per rendere quella pietra più pesante

Ma la pigrizia gli scorreva nelle vene

Tale padre, tale figlio ha coronato la relazione

Ora che vedi che assomiglia così tanto a suo padre

E ti dico che lo ha davvero toccato

Voleva buttare via tutto, dire che gli dispiaceva

Ma non sapeva cosa esattamente, quindi è rimasto indiscusso

E quando era fuori, suo padre era volato via

Alzando lo sguardo, disse: Papà tieniti forte

Non voglio giudicare ma

Che cazzo ne sai di amare

O non lo è

È solo una questione di prospettiva

Vedi disordine sui finestrini, c'è polvere sui tuoi occhi

È solo quello in cui credi

Ognuno ha la propria percezione del mondo, buona o cattiva

Dipende da quanto valore gli attribuisci

Sì tre bambini piccoli erano seduti su una staccionata

Uno diverso dall'altro, ma erano tutti ugualmente pazzi

Sono cresciuti, sono andati per la loro strada

Tre processi diversi nello stesso lasso di tempo

Il primo è diventato l'ultimo, l'ultimo il primo

Quello di mezzo era al sicuro, ma aveva imparato troppo poco

E poi dice ai suoi figli

Sì papà aveva amici che potevano divertirsi

La mamma ha pensato che avrei dovuto tagliare

Almeno, questo è quello che pensavano gli altri due

Chi alla fine determina che hai vissuto per impostazione predefinita

O ancora, pensa liberamente sotto quella zanzariera

Stanco di fare quelle eterne sedie musicali nel popolare pub

Li guarda e dice agli ospiti di tenersi stretti

Forse borghese, ma almeno so amare

O non lo è

È solo una questione di prospettiva

Vedi disordine sui finestrini, c'è polvere sui tuoi occhi

È solo quello in cui credi

Ognuno ha la propria percezione del mondo, buona o cattiva

Dipende da quanto valore gli attribuisci

Sì, non favole, ma parabole di corte

Da assegni di realtà, schiaffi alle orecchie e appuntamenti

Esposto in una cassa, durante la costruzione di una stalla

Presto il mercato sarà in pieno svolgimento, domanda e offerta

Il mercante urla forte

Perché i sussurri non convincono e la gente non vuole ascoltare

Il passante dice, non è una cosa fastidiosa

Non sapendo se mangerai domani, il mercato non ti dà alcuna garanzia

Lui la guarda e dice: aspetta

Questa vita significa libertà da me e la adoro

O non lo è

È solo una questione di prospettiva

Vedi disordine sui finestrini, c'è polvere sui tuoi occhi

È solo quello in cui credi

Ognuno ha la propria percezione del mondo, buona o cattiva

Dipende da quanto valore gli attribuisci