Be Tamashaye Negahat - Homayoun Shajarian, Alireza Ghorbani, Mahyar Alizadeh

گو چه رازی است در این موج مه آلود نگاهت که تو چون باد پریشانی و مستی؟

دست در دست خزان، خنده کنان در دل این باغ نشستی

قامت عمر مرا خشک تر از شاخه ی بی جان بشکستی، بشکستی

چه بگویم؟

به که گویم که دلم گلشن اسرار تو گشته؟

گل هر یاد در این باغ پریشان به سر انگشت تو در خاطره ی خاک نشسته

وای بر من که دلم پر ز تمنای تو گشته

نتوانم، نتوانم که بگویم دل من لیلی اش از یاد نبرده

من که عمرم به تماشای نگاهش همه بر باد نشسته

همچو لیلای پریشان تو بر خاک نشستم

خسته ام، خسته تر از مرغ پر و بال شکسته

خسته ام، خسته تر از قامت مینای شکسته

جز غم روی رُخش در دل حیران چه توان دید؟

به که گویم، به که گویم که من از عشق غریبش نگذشتم؟

نگذشتم

Qual è il segreto in questa nebbiosa onda del tuo sguardo che sei turbato e ubriaco come il vento?

Ti sei seduto mano nella mano con Khazan, ridendo nel cuore di questo giardino

Hai spezzato la mia vita più secca di un ramo senza vita

cosa posso dire

A chi dirò che il mio cuore è diventato i tuoi segreti?

Il fiore di ogni ricordo in questo giardino disturbato è seduto sulla punta delle dita nella memoria della terra

Guai a me che il mio cuore è pieno di nostalgia per te

Non posso, non posso dire che il mio cuore non ha dimenticato Lily

Ho osservato i suoi occhi per tutta la vita

Mi sono seduto per terra come la tua notte travagliata

Sono stanco, più stanco di un pollo con le piume rotte

Sono stanco, più stanco dello smalto rotto

Che cosa si può vedere se non la tristezza sul volto del cuore sorpreso?

A chi dirò, a chi dirò che non ho sentito la mancanza del suo strano amore?

non sono passato