Abyss of the Frozen Ravenland - Arkona

Długo mnie obchodziła polem, lasem, jeziorem

Chłodem nocy, szelestem wiatru, gromem nagłym

Aż jak myśl niewidzialna przyszła krajobrazem

I wszystkie widnokręgi na oczy mi spadły

Jej mroźny dotyk trwa nieprzerwanie

Jak wszechogarniające jest moje olśnienie

Wyschły Źródła, nastał mrok, wygasło pragnienie

A moi skrzydlaci bracia podążyli za mną

Już nie jestem sam, skąd ten spokój we mnie?

Gdy miecz głęboko tkwi w mej piersi

Krew przepływa przez serce tak cicho śmiertelnie

Aż słyszę przelot kruków z życia do pamięci

Czy byłem kroplą w morzu, śniegiem zeszłorocznym

Wspomnieniem, które niesie błyskawica?

Czy byłem z krwi i kości, czy też tworem magii

Zapisanym na wodzie obrazem wojownika?

Jawa się we mnie ze snem plącze, przestrzeń z czasem

Lądy schodzą w morza, me słowa w milczenia

Tylko mnie wciąż obchodzi polem, lasem, jeziorem

Otchłań straszliwa, mroźna, skrzydlata…

Mi ci è voluto molto tempo per fare il giro del campo, della foresta, del lago

Il freddo della notte, un fruscio di vento, un fulmine improvviso

Fino a quando un pensiero invisibile attraversò il paesaggio

E tutti gli orizzonti sono caduti sui miei occhi

Il suo tocco gelido dura continuamente

Quanto è travolgente la mia illuminazione

Le fonti si sono prosciugate, l'oscurità è venuta, la sete si è placata

E i miei fratelli alati mi seguirono

Non sono più solo, da dove viene questa pace?

Quando la spada è nel profondo del mio petto

Il sangue scorre attraverso il cuore in modo così silenziosamente mortale

Finché non sento il volo dei corvi dalla vita alla mia memoria

Ero una goccia nel mare, la neve dell'anno scorso

Un ricordo che porta il fulmine?

Ero in carne ed ossa o ero una creazione della magia

L'immagine di un guerriero scritto sull'acqua?

Sono confuso con il sonno, lo spazio con il tempo

Le terre scendono nei mari, le mie parole in silenzio

Solo a me importa ancora del campo, della foresta, del lago

Abisso terribile, gelido, alato...