Jesienne Cienie Czekające Na Kolejną Reinkarnację - Arkona

Jesienne cienie

W sercu masz strach i niepokój

W duszy nienasycone dreszcze

W każdym płonącym spojrzeniu

Chłód i zimno jak jesienne deszcze

W ciele zarodnia zarazy jest już tak dojrzała

Nie masz siły na taką zdradę za grzechy marnej skazy

Świat wiecznej zguby pożera mnie jak oszalały

Dzwony biją ostatnią z ostatnich chwil

Jesienne cienie

Za mroczna przystań w nocy słabo widoczna

Kieruje losem naszego dzieła

Tak samo giniesz w tym samym czasie

To tylko gra o sobie, o własne myśli

Egoistyczny proces przetrwania

Nigdy nie myśl, że potem już nic

Egoizm zwycieży

Egoizm!

Bo król każe sciąć, sprawiedliwie Cię osądzi

To Twoja walka w przyjaźni

I król Twym sługą jest, a potem krok w czary

Chwilami widzę jak we mgle

Balsamy piękna i brzydoty

Te koszmary, te wyraźne kontury

Widzę patrzą na to bez ochoty

Topnieje śnieg a woda rzeźbi

Ołtarze życia na martwej ziemi

Odchodzi lato, powraca chłód

Zanika radość, wiruje ziąb

Chwilami krwią obmarzną ręce

W kraty zmieniają obraz przyszłości

Topnieje miłość, wraca otępienie

Jesienne cienie budzą się do życia

Cmentarze zasypał biały śnieg

A ci którzy tu są, to dawno ich nie ma

Ombre autunnali

Hai paura e ansia nel tuo cuore

Brividi insaziabili nell'anima

In ogni sguardo ardente

Freddo e freddo come le piogge autunnali

Nel corpo, lo sporangi della peste è già così maturo

Non hai forza per un tale tradimento per i peccati di una vana macchia

Il mondo del destino eterno mi sta divorando come un matto

Le campane suonano con l'ultimo degli ultimi istanti

Ombre autunnali

Porto troppo buio di notte, è appena visibile

Egli dirige il destino del nostro lavoro

Allo stesso modo, muori nello stesso momento

È solo un gioco su te stesso, sui tuoi pensieri

Processo di sopravvivenza egoistico

Non pensare mai che dopo non accadrà nient'altro

L'egoismo prevarrà

Egoismo!

Poiché il re sarà decapitato, ti giudicherà equamente

Questa è la tua battaglia di amicizia

E il re è il tuo servitore, e poi entri nella magia

A volte vedo come in una nebbia

Balsami di bellezza e bruttezza

Questi incubi, questi contorni chiari

Vedo che lo stanno guardando senza volerlo

La neve si scioglie e l'acqua scolpisce

Altari della vita in una terra morta

L'estate sta finendo, sta tornando il freddo

La gioia scompare, il freddo vortica

A volte le loro mani macchiano il loro sangue

Nei bar cambiano l'immagine del futuro

L'amore si scioglie, ritorna l'ottusità

Le ombre autunnali prendono vita

La neve bianca ricopriva i cimiteri

E quelli che sono qui se ne sono andati da tempo