De Rivier - De Kift

Ik ben op een mooie avond

Naar de Bristolstraat gegaan

En daar leken de passanten

Op een veld van golvend graan

Bij de spoorbrug over 't water

Zong een man een liefdeslied

Dat weerklonk onder de bogen:

«Echte liefde eindigt niet

Liefste, ik zal van je houden

Tot rivieren over bergen springen

Van China tot in Afrika

De vissen in de straten zingen

Tot de diepe, grijze Noordzee

Aan een lijn te drogen hangt

En de Grote Beer de Kleine

In zijn armen terugverlangt

Uren, dagen, maanden, jaren

Vlieden als een schaduw heen?

Niet voor mij, aan wie de liefde

Als een nieuwe god verscheen."

Maar de klokken gingen grommen

Gingen bonzen, wijd en zijd:

«Laat de Tijd je niet bedriegen

Niemand overwint de Tijd

In de grot van boze dromen

In het Oordeel na de lust

Zit de Tijd op jou te loeren

En hij kucht, wanneer jij kust

Want in hoofdpijn en in zorgen

Wordt het leven zwak en vaag

Tot de Tijd zijn prooi komt halen

Morgen of wellicht vandaag

Sneeuw maakt ook de groenste dalen

Tot een witte woestenij

En de sprongkracht van de danser

Is op zekere dag voorbij

Steek je handen in het water

Tot je polsen toe erin

Vraag dan, wat er is gebleven

Van het prachtige begin

In de gangkast kraakt een gletsjer

Een woestijn is het ledikant

En de barst in de theepot

Is een laan naar Dodenland

Als gelovigen gaan vloeken

En de dief de waakhond bijt

En Sneeuwwitje voor haar dwergen

Haar slanke benen spreidt

Kijk dan even in de spiegel

Kijk je wanhoop maar eens aan

Want het leven blijft een zegen

Al is alles vreemd gegaan

Blijf maar uit het raam staan kijken

Huil een beetje voor mijn part

Hou van je duistere buurman

Met heel je duister hart."

Daar werd heel diep in de avond

Klok noch minnaar meer gehoord

De rivier met zijn diep water

Stroomde onverschillig voort

Sto passando una bella serata

Sono andato in Bristol Street

E sembravano i passanti

Su un campo di grano ondulato

Al ponte della ferrovia sull'acqua

Un uomo ha cantato una canzone d'amore

Che risuonava sotto gli archi:

«Il vero amore non finisce

Tesoro, ti amerò

Finché i fiumi non salteranno sulle montagne

Dalla Cina all'Africa

I pesci nelle strade cantano

Nel profondo e grigio Mare del Nord

Appeso su una linea ad asciugare

E l'Orsa Maggiore il Piccolo

Tra le sue braccia c'è la schiena

Ore, giorni, mesi, anni

Fuggire come un'ombra?

Non per me, a cui l'amore

Quando apparve un nuovo dio".

Ma le campane hanno iniziato a ringhiare

Andava a sbattere, in lungo e in largo:

«Non lasciarti ingannare dal tempo

Nessuno supera il Tempo

Nella caverna dei brutti sogni

Nel giudizio dopo la lussuria

È il tempo che ti guarda

E tossisce, quando baci

Perché nel mal di testa e nelle preoccupazioni

La vita diventa debole e vaga

Fino al momento di andare a prendere la sua preda

Domani o forse oggi

La neve crea anche le valli più verdi

In una terra desolata bianca

E il potere di salto del ballerino

Un giorno è finito

Metti le mani nell'acqua

Fino ai polsi

Quindi chiedi cosa è rimasto

Dal bellissimo inizio

Un ghiacciaio scricchiola nell'armadio del corridoio

Un deserto è il presepe

E le crepe nella teiera

È una strada per Deadland

Quando i credenti giurano

E il ladro morde il cane da guardia

E Biancaneve per i suoi nani

Allarga le gambe snelle

Allora guardati allo specchio

Guardati disperazione

Perché la vita è una benedizione

Tutto è andato storto

Continua a guardare fuori dalla finestra

Piangi un po' da parte mia

ti amo vicino oscuro

Con tutto il tuo cuore oscuro."

C'era molto profonda la sera

Né l'orologio né l'amante hanno sentito di nuovo

Il fiume con le sue acque profonde

Scorreva indifferente