Noorderzon - De Kift

Zilveren weg, in sneeuw verzinkend,

Waarheen roep je me, hoe ver?

Noorderzon, helder blinkend,

Blinkend als een ster.

Breng je vreugde, breng je lijden?

Voer je mij de waanzin in?

Zorg dat ik in lentetijden

Nog jouw barse sneeuw bemin.

Ja jongen, zei de Dolende zo zacht dat het leek alsof het

Opklonk van de bodem van een diep ravijn.

Wij gaan op Weg naar een vreemd land dat jij niet kent.

Het is het land

Van de waanzinnigen, maar niet van de bruten… Je zult

Kijken met mijn ogen en proeven met mijn lippen.

In dat

Land wordt gedroomd, en dat is genoeg om te kunnen

Bestaan…

Via d'argento, che sprofonda nella neve,

Dove mi chiami, quanto lontano?

Sole del nord, splendente,

Brillante come una stella.

Portarti gioia, portarti sofferenza?

Mi stai alimentando la follia?

Assicurati di nei periodi primaverili

Adoro ancora la tua neve granulosa.

Sì, ragazzo, disse il Vagabondo così piano che sembrava

Sorge dal fondo di un profondo burrone.

Stiamo andando verso una terra straniera che non conosci.

È il paese

Dei pazzi, ma non dei bruti... Lo farai

Vedere con gli occhi e gustare con le labbra.

In ciò

La terra è sognata e basta per essere possibile

Esistere…