Wee mij - De Kift

Er trekt een eg door m’n innerlijk

Aan de herinnering aan haar

Hellingen met roestroze bosbessenstruiken

Bergtoppen

En stromen smeltwater

Uitgebroeide bremmenheiden

En lange lila duisternis

Afgezien van een enkele vlaag van zwartkijkerij

Ben ik een opgewekt persoon

Er is niemand die vaker lacht dan ik

Hoewel zij altijd heeft gezegd

Dat een lach een kind van de mistroostigheid is

Geloof ik daar niks van

Ik heb alleen geen mensenkennis

En minder gezond verstand dan een kind

Hier kan ik het wel zeggen

Maar tegenover de wereld, moet ik een rol spelen

Wee mij

Wee mij

Wee mij

Wee mij

Vorstin

Wee

Wee-oh

Wee mij

C'è un esempio che scorre attraverso il mio io interiore

Della memoria di lei

pendii con cespugli di mirtilli rosa ruggine

cime montuose

E flussi di acqua di disgelo

Brughiere di ginestre covate

E lunga oscurità lilla

A parte una sola raffica di occhi neri

Sono una persona allegra?

Non c'è nessuno che sorrida più di me

Anche se l'ha sempre detto

Che un sorriso è figlio dell'oscurità

Non credo a niente di tutto questo

Non conosco le persone

E meno buon senso di un bambino

Posso dirlo qui

Ma davanti al mondo, devo recitare una parte

guai a me

guai a me

guai a me

guai a me

Principessa

guai

wee-oh

guai a me