Beyaz Entari - Fikret Kızılok

Bir sabah beyaz bir entari giydirildi bana

Sırmalı bir sarık ve elimde yaldızlı bir dal

Annem dua etti

Ben de babamın ve Hoca Efendi’nin ellerini öpüp

Okula gönderildim

Beyaz, kemerli, loş bir oda

Rahlede bir Kur’an

Hoca kelamını anlatmaya başladı

Anlayamadığım bir dilden okuyup

Dizlerimin üstünde yazmaya çalışıyordum

Kemiklerim sızlardı

Ayakta yazmak istemezdim

Hoca tok sesiyle emrederdi

«Otur»

«Ama böyle yazmak zor oluyor, dizlerim acıyor», deyince

«Bana karşı mı geliyorsun?», dedi

Ben de, «Evet» dedim

Sonra babam bni bir başka okula gönderdi

Şemsi Efendi’nin özl, laik okuluna

Burası daha iç açıcıydı

Yan yana sıralar, daha aydınlık

Üstelik dizlerim artık acımıyor

Una mattina ero vestito con un abito bianco

Un turbante di broccato e un ramo dorato in mano

mia madre pregava

Ho baciato le mani di mio padre e di Hodja Effendi.

Sono stato mandato a scuola

Una stanza bianca, ad arco, buia

Un Corano nel Rahle

L'insegnante cominciò a dire la sua parola.

Leggere in una lingua che non capisco

Stavo cercando di scrivere in ginocchio

mi facevano male le ossa

Non voglio scrivere in piedi

Hodja ordinò con tutta la sua voce

"Sedere"

Quando ho detto: "Ma è difficile scrivere così, mi fanno male le ginocchia"

“Mi stai opponendo?” disse.

Anch'io ho detto di sì

Poi mio padre mi ha mandato in un'altra scuola

La scuola privata e laica di Semsi Efendi

Questo posto era più commovente

Righe affiancate, più luminose

Inoltre le mie ginocchia non mi fanno più male