MORDAB - Googoosh, Hassan Shamaizadeh

میون یه دشت لخت زیر خورشید کویر

مونده یک مرداب پیر توی دست خاک اسیر

منم اون مرداب پیر از همه دنیا جدام

داغ خورشید به تنم زنجیر زمین به پام

من همونم که یه روز می خواستم دریا بشم

می خواستم بزرگترین دریای دنیا بشم

آرزو داشتم برم تا به دریا برسم

شبو آتیش بزنم تا به فردا برسم

اولش چشمه بودم زیر آسمون پیر

اما از بخت سیام راهم افتاد به کویر

چشم من به اونجا بود پشت اون کوه بلند

اما دست سرنوشت سر رام یه چاله کند

توی چاله افتادم خاک منو زندونی کرد

آسمونم نبارید اونم سرگرونی کرد

حالا یه مرداب شدم یه اسیر نیمه جون

یه طرف میرم تو خاک یه طرف به آسمون

خورشید از اون بالاها زمینم از این پایین

هی بخارم می کنن زندگیم شده همین

با چشام مردنمو دارم اینجا می بینم

سرنوشتم همینه من اسیر زمینم

هیچی باقی نیست ازم لحظه های آخره

خاک تشنه همینم داره همراش می بره

خشک میشم تموم میشم فردا که خورشید میاد

شن جامو پر می کنه که میاره دست باد

Una pianura nuda sotto il sole del deserto

Una vecchia palude viene lasciata nelle mani del prigioniero

Sono quella vecchia laguna separata dal resto del mondo

Il sole caldo alle catene della terra ai piedi

Io sono quello che un giorno ha voluto essere il mare

Volevo essere il mare più grande del mondo

Volevo andare al mare

Sparerò di notte finché non arriverò a domani

All'inizio ero una primavera sotto il vecchio cielo

Ma fortunatamente per il Siam, è caduto nel deserto

I miei occhi erano lì dietro quell'alta montagna

Ma la mano del destino farà un buco nella testa di Ram

Sono caduto nel buco e la terra mi ha imprigionato

Non lasciare che il mio cielo cada, mi ha intrattenuto

Ora sono diventato una palude, un prigioniero di mezza età

Vado in una direzione nel suolo, in una direzione verso il cielo

Il sole è dall'alto, la mia terra è dal basso

Ehi, mi rendono felice, questa è la mia vita

Vedo la mia morte qui con i miei occhi

Questo è il mio destino, sono prigioniero della terra

Non è rimasto niente dei miei ultimi momenti

Il suolo assetato mi sta portando con sé

Mi asciugherò e finirò domani quando sorgerà il sole

La sabbia riempie la marmellata che soffia il vento