Kamienie - Grammatik

Krople deszczu na skroniach

Patrzę na Wisłę a kartki mokną w dłoniach

Patrzę na życie, miasto śpi bezpiecznie w domach

Gdzie w każdym z nich mieszka niejedna historia

Czasami wkradam się jak złodziej w czyjeś życie

W brudach brodzę w śmierci i śmiechu zachwycie

Czasem zazdroszczę, czasem nienawidzę

Wiem, że każdy ma swoją drogę ja o swojej wam pisze

I słucham ludzi, w ich oczach widzę siebie

Może naiwnie w solidarność między nami wierzę

W czterech ścianach zaklęty niejeden dramat

Przeklęty, który chcesz wyrzucić z siebie

Wiele bólu, który trochę już zaśniedział

Ale wciąż krzyczy by ktoś o nim opowiedział

Nawet, jeśli będą mówić, że pamiętać nie warto

To my i kamienie jesteśmy świadkiem z przypadku

Chcę wyrzucić z siebie gniew, wyruszam w miasto

Uciekam z miejsca, w którym czuję się zbyt ciasno

Warszawa nie śpi, dzisiaj będzie moją parą

Za ręce przez bruk, nocny spacer ku gwiazdom

Przemierzam miejsca, które znam na pamięć

Tysiące kroków tylko po to by sens znaleźć

Spokojna noc, powoli zanurzam się w ciszy

I tylko wiatr rozwiewa niespokojne myśli

Niby samotnie, jednak mam tu słuchaczy

Dookoła kamienie, które niejedno widziały

I myślę gdyby kamienie mogły mówić

Powiedziałyby prawdę tak różną dla ludzi

To cichy świadek, więc opowiem mu historię

Możesz krzyczeć tu ze mną, wyrzuć to, co siedzi w tobie

Nie bój się, one nigdy nas nie skrzywdzą

To nie ludzie, których oczy ciągle nic nie widzą

Tak wiele bólu dzieje się za kurtyną

Wśród ścian, które milczą

Choć czasem, gdy nastawisz ucho krzyczą, jasne staje się wszystko

Blizny z przeszłości drogą by zrozumieć przyszłość

Odpowiedzi czasem leżą tak blisko

Wystarczy sięgnąć by wiedzieć, co jest przede mną

Zbieram brudy samemu brudząc ręce

Patrzę w mrok, mrok patrzy w moje serce

Wiem więcej, ale też mniej mogę znieść

Gdzie jest spokój, kuszą drzwi, w które można wejść

W każdej chwili wolność popłynie z każdej żyły

Lecz to za łatwe wciąż mam w sobie tyle siły

By żyć, oddychać pełną piersią

Chociaż czasem mam dość i oddech przychodzi ciężko

Niech żyje życie nawet, gdy wszystko przepadnie

Ja usnę, ale kamienie będą mówić za mnie

Tak niewiele mi potrzeba żebym znalazł swój spokój

Chcę budzić się rano i mieć kogoś przy boku

Chcę znów zaufać nie dostawać ciosów w plecy

Bo życie to chwila ja tą chwilą chcę się cieszyć

Staram się walczyć z własnymi słabościami

Jestem jedynie człowiekiem i często nie znam granic

Wierzę mocno, że wszystko wkrótce się ułoży

A dziś mówię kamieniom o tym, co najbardziej boli

Tyle razy uciekałem i nie chciałem rozmawiać

Zawsze sam z problemami tak z życiem chciałem się zmagać

Jednak z czasem zauważyłem tę różnicę

Że gdy krzyczę głośno to mam sumienie czyste

I nawet, gdy milczysz i nie chcesz mnie słuchać

A moje słowa to dla ciebie tylko pustka

Wiem co robić i szybko znajdę nowy powód

By wyjść z domu i odwiedzić me kamienie znowu

Gocce di pioggia sulle tempie

Guardo la Vistola e le pagine sono bagnate nelle mie mani

Guardo la vita, la città dorme al sicuro nelle case

Dove più di una storia vive in ognuna di esse

A volte mi intrufolo nella vita di qualcuno come un ladro

Guado nella sporcizia nella morte e mi diletto nelle risate

A volte sono geloso, a volte odio

So che ognuno ha la sua strada e te ne scrivo la loro

E ascolto le persone, mi vedo nei loro occhi

Forse credo ingenuamente nella solidarietà tra noi

Più di un dramma incantato tra quattro mura

Maledetto tu voglia toglierti di mezzo

Tanto dolore, che si è già sentito un po' addormentato

Ma continua a gridare a qualcuno che parli di lui

Anche se dicono che non vale la pena ricordarlo

Noi e le pietre siamo testimoni per caso

Voglio lasciare andare la mia rabbia, vado in città

Scappo da un posto dove sembra troppo stretto

Varsavia è sveglia, oggi sarà la mia coppia

Mani sul selciato, una passeggiata notturna verso le stelle

Viaggio attraverso luoghi che conosco a memoria

Migliaia di passaggi solo per dare un senso

Notte serena, sprofondo lentamente nel silenzio

E solo il vento scaccia i pensieri ansiosi

Apparentemente solo, ma ho ascoltatori qui

Ci sono pietre intorno alle quali molti hanno visto

E penso che se le pietre potessero parlare

Direbbero una verità così diversa per le persone

È un testimone silenzioso, quindi gli racconterò una storia

Puoi gridare qui con me, buttare via quello che c'è in te

Non aver paura, non ci faranno mai del male

Non sono persone i cui occhi non riescono ancora a vedere nulla

Tanto dolore sta accadendo dietro le quinte

Tra le mura silenziose

Anche se a volte quando si sintonizza l'orecchio urlano, tutto diventa chiaro

Cicatrici del passato: un modo per capire il futuro

Le risposte sono così vicine a volte

Basta allungare la mano per sapere cosa ho di fronte

Raccolgo io stesso lo sporco sporcandomi le mani

Guardo nel buio, il buio guarda nel mio cuore

Ne so di più, ma posso anche prenderne di meno

Dove c'è pace, ci sono porte in cui si può entrare

In ogni momento, la libertà fluirà da ogni vena

Ma è troppo facile, ho ancora tanta forza

Per vivere, respirare pienamente

Anche se a volte sono stufo e la respirazione è difficile

Viva la vita anche quando tutto è perduto

Mi addormenterò, ma le pietre parleranno per me

Ho bisogno di così poco per trovare la mia pace

Voglio svegliarmi la mattina e avere qualcuno al mio fianco

Voglio fidarmi di nuovo per non essere pugnalato alle spalle

Poiché la vita è un momento, voglio godermi questo momento

Cerco di combattere le mie debolezze

Sono solo umano e spesso non conosco confini

Credo fermamente che tutto andrà bene presto

E oggi racconto ai sassi cosa fa più male

Sono scappato così tante volte e non volevo parlare

Sempre solo con i problemi, quindi volevo lottare con la vita

Tuttavia, ho notato questa differenza nel tempo

Che quando grido forte, la mia coscienza è pulita

E anche quando taci e non vuoi ascoltarmi

E le mie parole sono solo un vuoto per te

So cosa fare e troverò presto una nuova ragione

Per uscire e visitare di nuovo le mie pietre