Stracone dzieciaki - Grammatik

To pokolenie, które poznało oba systemy

A jednemu z nich Bóg pozwolił mówić ze sceny

Zaklęty w mieście krzyk o tym jak żyjemy

Piszemy, cierpimy, śmiejemy się i starzejemy

Z blizną na sercu z oddechem bloków

Gdzie masz szacunek jak dostrzegą prawdę w twoim oku (ta)

Sukces kredytów lat siedemdziesiątych

To bezwzględność lat dziewięćdziesiątych, skunaj

Stres tej cudownej dwójki, która dała mi życie

Duma tej dwójki, gdy patrzy ma moje życie

A ja patrzę jak rosną dzieciaki ze slajdów

Było różnie, ale zakręty nie poszły na próżne

Nauczeni, że nie wszystko się opłaca

To pokolenie JP II tak różne, dług spłaca

Tak różnie życie pozbawiło nas strachu

Dorastamy, pokolenie straconych dzieciaków

Pozostawieni na rozdrożu mieliśmy jedną opcję

Stracone dzieciaki wybrały wolność i oddech

Do dziś żyjemy według własnych reguł

Pielęgnujemy wartości znane wszystkim od wieków

Od kiedy runął mur i zatarła się granica

Tak wielu z nas naprawdę poznało smak życia

Pokolenie, które uznano za straceńców

I do dziś samo musi walczyć o człowieczeństwo

System wartości wyssany z mlekiem matki

Upadł pod ciężarem świata, który był zbyt brutalny

W jednej chwili dostaliśmy prawie wszystko

Sztuczna dojrzałość kontra cudowne dzieciństwo

Strach w oczach tych, którzy dali nam życie

Obawa o to jak my sami pokierujemy tym życiem

Trudno było się odnaleźć, uwolnić od presji

Przetrwaliśmy, za tamte czasy jesteśmy wdzięczni

Dziś dorastamy, pokolenie pontyfikatu

Niesiemy bagaż pełen życiowych kantów

I choć w sercu Bóg, który mówi o tamtych latach

Jesteśmy świadkiem przemian, nas system nie złamał

Pozostawieni na rozdrożu mieliśmy jedną opcję

Stracone dzieciaki wybrały wolność i oddech

Do dziś żyjemy według własnych reguł

Pielęgnujemy wartości znane wszystkim od wieków

Wiesz, rozumiemy pewien kod, pewien system

Wartości, język, styl, gust, gesty, krok (tak)

Wielu w świecie pozdrowienia z Dublina

Bez narzekań, tak już jest, czasem trzeba tak wybrać

By wygrać, dumne twarze bez względu na sytuację

Mamy swój los w ręku, gniew w sercu

Loża szyderców, wielu było takich głupich

Przebierańców próbujących coś nam narzucić

Wielu dało się stłamsić i odpuściło

O marzenia zawsze trzeba walczyć jak o miłość

Odbicia w lustrze twarzy tych, którzy w nas żyją

Stracone dzieciaki, my kontra Babilon

Jesteśmy elitą nie tłumem, w sercach nosimy dumę

Godność i odwaga w nas, choć czasy trudne

Naznaczeni, kiedyś mądrzejsi, idziemy dalej

I bierzemy los w ręce, chcemy szczęśliwie się zestarzeć

Questa è una generazione che ha imparato a conoscere entrambi i sistemi

E uno di loro Dio ha permesso di parlare dal palco

Un urlo incantato in città su come viviamo

Scriviamo, soffriamo, ridiamo e invecchiamo

Con una cicatrice sul cuore con il respiro dei blocchi

Dove hai rispetto quando vedono la verità nei tuoi occhi (sì)

Il successo dei prestiti negli anni Settanta

È la spietatezza degli anni Novanta, puzzola

Lo stress di questi due meravigliosi che mi hanno dato la vita

L'orgoglio di questi due mentre guarda ha la mia vita

E guardo crescere i bambini dello scivolo

Era diverso, ma le svolte non erano vane

Ha insegnato che non tutto paga

Questa generazione di JP II è così diversa che ripaga il debito

La vita in modo così diverso ci ha privato della paura

Cresciamo, una generazione di bambini perduti

Lasciato all'incrocio, avevamo un'opzione

I bambini perduti hanno scelto la libertà e il respiro

Fino ad oggi, viviamo secondo le nostre regole

Abbiamo a cuore i valori noti a tutti da secoli

Da quando il muro è crollato e il confine è sfocato

Molti di noi hanno davvero imparato a conoscere il gusto della vita

Una generazione considerata condannata

E fino ad oggi deve combattere lui stesso per l'umanità

Un sistema di valori risucchiato dal latte materno

Cadde sotto il peso di un mondo troppo brutale

Abbiamo quasi tutto in un istante

Maturità artificiale contro infanzia meravigliosa

La paura negli occhi di chi ci ha dato la vita

La paura di come noi stessi condurremo questa vita

Era difficile ritrovarsi, liberarsi dalla pressione

Siamo sopravvissuti, siamo grati per quei tempi

Oggi stiamo crescendo, la generazione del pontificato

Stiamo trasportando bagagli pieni di vita

E almeno nel cuore di Dio che parla di quegli anni

Siamo testimoni di cambiamenti, il sistema non ci ha infranto

Lasciato all'incrocio, avevamo un'opzione

I bambini perduti hanno scelto la libertà e il respiro

Fino ad oggi, viviamo secondo le nostre regole

Abbiamo a cuore i valori noti a tutti da secoli

Sai, comprendiamo un certo codice, un certo sistema

Valori, linguaggio, stile, gusto, gesti, passo (sì)

Un saluto da Dublino a molti nel mondo

Nessuna lamentela, è così, a volte devi scegliere in quel modo

Per vincere, facce orgogliose, non importa quale sia la situazione

Abbiamo il nostro destino in mano, la rabbia nel cuore

Loggia degli schernitori, molti erano così stupidi

Travestimenti che cercano di imporci qualcosa

Molti furono repressi e lasciati andare

Devi sempre lottare per i sogni come per l'amore

Riflessi nello specchio dei volti di chi vive in noi

Bambini perduti, noi contro Babylon

Siamo l'élite, non la folla, portiamo l'orgoglio nei nostri cuori

Dignità e coraggio in noi, anche in tempi difficili

Insidioso, una volta più saggi, andiamo avanti

E prendiamo il destino nelle nostre mani, vogliamo invecchiare felicemente