Gdy Poezja - Grzegorz Turnau

Gdy poezja ci minie

Nic nie załka w kominie

Gdy poezja ci odfrunie

Nie powierzaj się fortunie

Ona kołem się nie toczy

Ona kołem

Na amen

Cię złamie

Ta poezja

Jest męcząca

Z piedestału

Ciało strąca

I pomału

Przeciwstawia

Ducha ciału

Ale kiedy

Ciało słabnie

To poezja

Ma tę moc

By ciało przenieść

Jak złudzenie poprzez noc

Gdy poezja ci odleci

Tam gdzie jeszcze są poeci

Bardzo mało

Będzie miało

Twoje ciało

Gdy poezja ci przejdzie

Słońce zajdzie nim wzejdzie

Za jej brak zapłacisz drogo

Na ten brak nie stać nikogo

Nim poezja cię odumrze

Stań na chwilę, na chwilę i zrozum, że

Choć poezja

Jest męcząca

Z piedestału

Ciało strąca

I pomału

Przeciwstawia

Ducha ciału

Ale kiedy

Ciało słabnie

To poezja

Ma tę moc

By ciało przenieść

Jak złudzenie poprzez moc

Choć poezja

Jest męcząca

Z piedestału

Ciało strąca

I pomału

Przeciwstawia

Ducha ciału

Nim poezja cię odumrze

Stań na chwilę i zrozum, że

O poezję, o poezję

Trzeba dbać

Gdy poezja ci odleci

Tam gdzie jeszcze są poeci

Bardzo mało

Będzie miało

Twoje

Ciało

Quando la poesia è finita

Niente piange nel camino

Quando la poesia vola via

Non affidarti alla fortuna

Non gira in cerchio

Lei è una ruota

Amen

Ti spezzerò

Questa poesia

È faticoso

Dal piedistallo

La carne si stacca

E lentamente

Contrasti

Spirito alla carne

Ma quando

Il corpo si indebolisce

È poesia

Ha quel potere

Per muovere il corpo

Come un'illusione attraverso la notte

Quando la tua poesia vola via

Dove ci sono ancora i poeti

Molto poco

Avrà

Il tuo corpo

Quando la poesia è finita

Il sole tramonterà prima che sorga

Pagherai caro per la sua mancanza

Nessuno può permettersi questa carenza

Prima che la poesia ti muoia

Fermati per un momento, un momento, e capiscilo

Anche se poesia

È faticoso

Dal piedistallo

La carne si stacca

E lentamente

Contrasti

Spirito alla carne

Ma quando

Il corpo si indebolisce

È poesia

Ha quel potere

Per muovere il corpo

Come l'illusione attraverso il potere

Anche se poesia

È faticoso

Dal piedistallo

La carne si stacca

E lentamente

Contrasti

Spirito alla carne

Prima che la poesia ti muoia

Stai fermo per un po' e capiscilo

Per la poesia, per la poesia

Devi prenderti cura

Quando la tua poesia vola via

Dove ci sono ancora i poeti

Molto poco

Avrà

Il tuo

Corpo