Pianista I Ja - Grzegorz Turnau

Słodka Bazylia — tak się nazywa bar

Zamknięty, bo minęła już dwunasta

Tak ciepło tu.

Wychodzić trochę żal

Ostatnie szklanki chowa barman

Dopijam piwo, sięgam już po płaszcz

W kieszeni mam monetę dla pianisty

Nad klawiaturą widzę smutną twarz

Na piramidzie nut — szklankę whisky

On mówi: — Proszę, powiedz jak to jest

Dlaczego wszystko trzeba chować na tym świecie?

Ja tu co noc na dwa, na trzy, na sześć

A to jest przecież całe moje życie

Dziś rano zostawiła mnie dziewczyna

Bo jednej rzeczy ukryć nie umiałem:

Że w chwili kiedy siadam do pianina

Zapominam, że mam duszę i mam ciało

Przerwał i spojrzał gdzieś w mrok pustej sali

A ja monetę obracałem w palcach…

— Przepraszam, powiedziałem, pan zapali?

I czy pan mógłby zagrać jeszcze tego walca…

Patrzyliśmy na siebie dobrą chwilę

Barman ponuro patrzył na zegarek

Więc wyszperałem parę groszy na napiwek

I ruszyłem w stronę drzwi, przez pustą salę

Idąc myślałem, stary, widzisz, tak to jest

To co mówiłeś jest mi jakby skądś znajome

To piwo i ty… i na ulicy deszcz…

I każdy z parasolem w swoją stronę…

Na pewno wkrótce znajdzie się dziewczyna

Co myśli, czuje, kocha i potrafi…

Więc zanim znowu siądziesz jutro do pianina

Wyrzuć tych kilka niepotrzebnych fotografii

Sweet Basil: questo è il nome del bar

Chiuso perché sono già le dodici

Fa così caldo qui dentro.

Per venire fuori un po' di rimpianto

Il barista nasconde gli ultimi bicchieri

Sto finendo la mia birra e raggiungo il mio cappotto

Ho in tasca una moneta per il pianista

Vedo una faccia triste sopra la tastiera

Sulla piramide delle note - un bicchiere di whisky

Dice: - Per favore, dimmi com'è

Perché è necessario nascondere tutto in questo mondo?

Vengo qui ogni sera per due, tre, sei

E questa è tutta la mia vita

Una ragazza mi ha lasciato stamattina

Perché non potevo nascondere una cosa:

Che nel momento in cui mi siedo al pianoforte

Dimentico di avere un'anima e ho un corpo

Si fermò e guardò da qualche parte nell'oscurità della stanza vuota

E ho girato la moneta tra le dita...

- Scusa, ho detto, fumi?

E potresti suonare di nuovo questo valzer...

Ci siamo guardati per un po'

Il barista guardò cupo l'orologio

Così ho trovato qualche soldo per una mancia

E mi sono diretto verso la porta, attraverso la stanza vuota

Mentre camminavo, amico, vedi, è così

Quello che hai detto mi è un po' familiare

È birra e tu... e pioggia per strada...

E tutti con un ombrello nella loro direzione...

Ci sarà una ragazza presto di sicuro

Ciò che pensa, sente, ama e può...

Quindi prima di sederti di nuovo al pianoforte domani

Butta via quelle poche foto inutili