Skad Przychodzimy, Kim Jestesmy, Dokad Idziemy - Grzegorz Turnau

Skąd przychodzimy, kim jesteśmy, dokąd idziemy

Przecież my wiemy, że nie bardzo pasujemy

Do takich pytań i do braku odpowiedzi

Sąsiedzi słońca, ziemi, nieba, wody sąsiedzi

Tak nas zostawił na kształt znaku zapytania

Ten co przyjechał i nie pytał lecz się kłaniał

Tak układamy ręce jak nam kiedyś on ułożył

Który tu z nami w słońcu wiele szczęścia dożył

Tu było wiele spraw, tysiące, taka moc

Że przegadany dzień nie starczy ani noc

A jak zamilczeć w słońcu, do księżyca grać

I robić to po prostu, na co nas nie stać

Nauczył nas ten malarz, który odkrył nam

Jaki nas bawi kształtów, błysków wielki kram

Wypełnić nimi można wiele pustych scen

Gdzie nie ma słów, a wisi tylko barwny len

Wśród pustych krzeseł i portretów białych dam

Uderza w ściany mocne serce nasz tam-tam

Wstawcie go w ramy, w których zimna cisza lśni

Niech go zobaczy tamten, ten i ty i ty

Pozwoli przyjrzeć się jak się zachowujemy

Skąd przychodzimy, kim jesteśmy, dokąd idziemy

Skąd przychodzimy, kim jesteśmy, dokąd idziemy

Skąd przychodzimy, kim jesteśmy, dokąd idziemy

Tu było wiele spraw, tysiące, taka moc

Że przegadany dzień nie starczy ani noc

A jak zamilczeć w słońcu, do księżyca grać

I robić to po prostu na co nas nie stać

Skąd przychodzimy, kim jesteśmy, dokąd idziemy

Skąd przychodzimy, kim jesteśmy, dokąd idziemy…

Da dove veniamo, chi siamo, dove stiamo andando

Dopotutto, sappiamo che non ci adattiamo molto bene

A tali domande e alla mancanza di risposte

Vicini del sole, terra, cielo, vicini dell'acqua

Quindi ci ha lasciato come un punto interrogativo

Colui che è venuto e non ha chiesto, ma si è inchinato

Disponiamo le nostre mani nel modo in cui lui una volta ha organizzato per noi

Che ha vissuto molta felicità con noi al sole

C'erano molte cose qui, migliaia, un tale potere

Che una lunga giornata, né una notte sarà sufficiente

E come tacere al sole, per giocare con la luna

E fai solo quello che non possiamo permetterci

Questo pittore che ci ha scoperto ci ha insegnato

Ciò che ci modella divertito, grande stallo con guizzi

Puoi riempire molte scene vuote con loro

Dove non ci sono parole e pende solo lino colorato

Tra sedie vuote e ritratti di dame bianche

Il nostro cuore tam-there colpisce le pareti

Mettilo in una cornice in cui risplenda il freddo silenzio

Lascia che quello, questo, e tu e tu lo vedete

Ti permetterà di vedere come ci comportiamo

Da dove veniamo, chi siamo, dove stiamo andando

Da dove veniamo, chi siamo, dove stiamo andando

Da dove veniamo, chi siamo, dove stiamo andando

C'erano molte cose qui, migliaia, un tale potere

Che una lunga giornata, né una notte sarà sufficiente

E come tacere al sole, per giocare con la luna

E fai solo quello che non possiamo permetterci

Da dove veniamo, chi siamo, dove stiamo andando

Da dove veniamo, chi siamo, dove stiamo andando...