Wieśniacze Życie - Grzegorz Turnau

W groty lesistej otulon ciszę

O kłamny świat nie troszczę się

Gdy chłodem letnim wietrzyk tchnie

Gdy topól liście z lekka kołysze

Z łagodnym szmerem fale się toczą

Brzeg szmaragdową czarą lśni

W pucharkach srebrnych dając mi

Wodę bez zdrady — jasną, przeźroczą

O, ty!

Zgryzoty nie skryte chmurą

Wieśniacze życie

O, ty!

Przetkana cierniem sowicie

Królów purpuro

Przechodzącemu wśród łąk poecie

Kobierca ściele barwną błoń

Zielona Flory hojnej dłoń -

Misternie tkaną w wiosenne kwiecie

Zbłąkany w leśnych ciń wirydarzy

Wsłuchany w dźwięk ptaszęcych pień

Na dworski świat — nikły jak cień -

Patrzę z uśmiechm pogodnym w twarzy

O, ty!

Zgryzoty nie skryte chmurą

Wieśniacze życie

O, ty!

Przetkana cierniem sowicie

Królów purpuro (…)

Il silenzio è avvolto nelle grotte boscose

Non mi interessa un mondo bugiardo

Quando la brezza estiva è fresca

Quando il pioppo lascia un po' ondeggiare

Le onde si infrangono con un leggero mormorio

La riva brilla di vetro smeraldo

In coppe d'argento, dandomi

Acqua senza tradimento: limpida, trasparente

Oh tu!

Preoccupazioni non nascoste da una nuvola

Vita contadina

Oh tu!

Cosparso di spine generosamente

Re viola

Un poeta che passa per i prati

Il tappeto è composto da un sole colorato

Flora verde di una mano generosa -

Intricatamente intrecciato in un fiore primaverile

Un randagio nel bosco del chiostro

Ascoltare il suono della proboscide di un uccello

Al mondo di corte - fioco come un'ombra -

Guardo con un sorriso allegro sul mio viso

Oh tu!

Preoccupazioni non nascoste da una nuvola

Vita contadina

Oh tu!

Cosparso di spine generosamente

Re viola (...)