Świt! Świt! - Justyna Steczkowska

Dobrze jest uchylić nieco drzwi

Kiedy jeszcze całe miasto śpi

By rozproszył najczarniejszych myśli noc

Promień, co ma czarodziejską moc

Niech niedobre myśli, jakie człowiek krył

Więcej mu nie zabierają sił

Dobrze jest odsłonić okna swe

I na oścież pootwierać je

By przechodzień przypadkowy widzieć mógł

Że nie kryje zła sąsiedzki próg

Świt!

Świt!

Nowy wstaje dzień!

Złota gwiazda dnia rozprasza nocy cień!

Cudowny świt!

Świt!

Czas misternie tka

Losu wątek na osnowie dnia…

Dobrze jest chlebowy rozgrzać piec

I bochenki w nim rumiane piec

Żeby każdy, kto poczuje pierwszy głód

Wiedział jak smakuje chleb i miód

Drżą na rzęsach resztki snu

Usta szepczą: Witaj dniu!

Wszędzie światłości

Więcej, więcej, więcej, więcej

Więc Opatrzności

Człowiek swe powierza ręce

By służyły jak najdłużej mu

Niebo wartość pracy zna —

W dzieciach nam zapłatę da

Krzyku i śmiechu

Więcej, więcej, więcej, więcej

Ileż pośpiechu

Trzeba, by zdążyły ręce

Przygotować wszystko w ciągu dnia

Blask!

Blask!

Blask!

To najdoskonalsza z wszystkich łask!

Światło niesie nam

Dzień, co nigdy nie jest taki sam!

Tak, no tak, no tak!

To od Stwórcy dla człowieka znak

By jasnością tą

Odkryć mógł niepowtarzalność swą!

Dobry dzień się zaczął tu

Zatem witaj dobry dniu!

Ludzi wokoło

Więcej, więcej, więcej, więcej

Wszystkim wesoło

W niebo wyciągają ręce

I śpiewają do utraty tchu:

Dzień, rok, wiek!

Trwa nieodwracalny czasu bieg!

Życie krótko trwa!

Nie urońmy żadnej chwili dnia!

Tak, no tak, no tak!

To olśniewający życia znak —

Tam się zaczął świat

Gdzie światłości wiecznej promień padł!

È bene aprire un po' la porta

Mentre l'intera città dorme ancora

Per distrarre i pensieri più oscuri della notte

Un raggio che ha un potere magico

Lascia che i cattivi pensieri un uomo nasconda

Non prendono più della sua forza

È bene aprire le finestre

E aprili bene

In modo che un passante casuale potesse vedere

Che non esiste la soglia del prossimo malvagio

Alba!

Alba!

Un nuovo giorno sta sorgendo!

La stella d'oro del giorno disperde l'ombra della notte!

Un'alba meravigliosa!

Alba!

Il tempo si intreccia in modo intricato

Filo del destino sull'ordito del giorno ...

È bene preriscaldare il forno

E i pani in esso rosolavano per cuocere

Che tutti quelli che sentono la prima fame

Sapeva che sapore avevano il pane e il miele

I resti del sonno tremano sulle mie ciglia

Le labbra sussurrano: Ciao giorno!

Luci ovunque

Di più, di più, di più, di più

Quindi Provvidenza

L'uomo affida le sue mani

Che lo servissero il più a lungo possibile

Il cielo conosce il valore del lavoro -

Nei bambini, ci pagherà

Urla e ridi

Di più, di più, di più, di più

Quanta fretta

Le mani devono essere in tempo

Prepara tutto durante la giornata

Risplendere!

Risplendere!

Risplendere!

È il più perfetto di tutti i favori!

La luce ci porta

Un giorno che non è mai lo stesso!

Sì sì sì!

È un segno per l'uomo del Creatore

Quella chiarezza

Potrebbe scoprire la sua unicità!

La buona giornata è iniziata qui

Quindi ciao buona giornata!

Persone intorno

Di più, di più, di più, di più

Sono tutti felici

Allungano le mani al cielo

E cantano fino a rimanere senza fiato:

Giorno, anno, età!

Ci vuole una corsa irreversibile!

La vita è breve!

Non risparmiamo nessun momento della giornata!

Sì sì sì!

È un abbagliante segno di vita -

Il mondo è cominciato lì

Dove cadde il raggio di luce eterna!