Umudunu Kaybetme - Kolera

Dokuz canım varmış bilmiyordum vur vur ölmüyordum

Olanlar çok komikti ancak ben hiç gülmüyordum

Beni hiç bilmiyorsun kapalı kapüşonum

Altında çiçekler açmıyorum

Kelebekler çizer yüzümü façadan kaçmıyorum

Vücudumdaki bu çirkin izleri hiç takmıyorum

Tişörtümdeki kurşun deliklerini saymıyorum

Derisi kalkmış yumruklarımı artık sarmıyorum

Hissizleştim acı duymuyorum

Kendi türüyle beslenen böcektiler kemirdiler yara bandım yapmadım kimseyi

Kendini iyileştiren bir hayvan gibiyim

Yüzüme bak içi karışık ghetto gibiyim

An karya dönen adalı gibiyim

Anladın mı?

Kafası geldi mi?

Kafan git gelli mi?

Ne bileyim sonu başından belli mi ki?

Ne diyeyim olanı yaşıyoruz yok seni beni

Umudunu kaybetme (Kolo) bugün hr şeyi maziye defnedip ağla

Ama sakın vazgeçme sanki önünde kocaman sıralı bir dağ var

Gideceksin elbette (Kolo-Lo) kalacak değilsin

Unutulduğun yerde ama bunu dert etme (Kolo-Lo)

Şimdi önünde kocaman yeni bir hayat var

Hayalim çok basitti kolaydı oysa, oysa, oysa, oysa

Girer miydim hiç zor yola başka yolum olsa, olsa, olsa

İstiyorum buradan gideyim sihirbaz gibi herkesi kaybedeyim

Boş sokaklarda bir ben yürüyeyim

Beni yollara vuranı bir ben bileyim

Yoruyor beni ekle sil bölünüyorum dört bir yanım kesir

Müdahale etmezsem bir sır ipin ucunda sallanırım kesin

Uzanırsam dokunurum ama dokunursam kaçar benim oluncaya kadar hepsi

Bir hayal yüzde doksan oldu gerçekleşmeyen yüzde onum var

Daha var sona daha var

Değil hayat müşterek herkes tek

Koşma, yürü önünü görerek pişt korkma

Devam yönünü bilerek hişt dalgın selm sersem sepelek kafam nasıl

Dağılır ki gam basmışken hafakan

Kaybettiğim vakit olmuş sabıkam hakikaten

Acele etme çiçekler ve ağaçlar gibi güzel şeyler yavaş büyür

Kalmıştım fena çorak canıma kast etmişti

Yağmursuzluk tutunmuştu hücrelerime hoşnutsuzluk

Sinmişti üstüme mutsuzluk

Umudunu kaybetme (Kolo) bugün her şeyi maziye defnedip ağla

Ama sakın vazgeçme sanki önünde kocaman sıralı bir dağ var

Gideceksin elbette (Kolo-Lo) kalacak değilsin

Unutulduğun yerde ama bunu dert etme (Kolo-Lo)

Şimdi önünde kocaman yeni bir hayat var

Hayalim çok basitti kolaydı oysa, oysa, oysa, oysa

Girer miydim hiç zor yola başka yolum olsa, olsa, olsa

Non sapevo di avere nove vite, mi ha colpito, non stavo morendo

Quello che è successo è stato molto divertente ma non stavo affatto ridendo

Non mi conosci affatto il mio cappuccio chiuso

Non fiorisco sotto

Le farfalle mi disegnano la faccia, non scappo dalla facciata

Non mi dispiace queste brutte cicatrici sul mio corpo

Non sto contando i fori di proiettile nella mia maglietta

Non avvolgo più i miei pugni scuoiati

Sono insensibile, non provo dolore

Erano insetti che si nutrivano dei loro simili, mi rosicchiavano, non ho fatto a nessuno il mio cerotto.

Sono come un animale che si autorigenera

Guarda la mia faccia sono come un ghetto confuso

Sono come un isolano di ritorno da Ankara

Hai capito?

Ha le vertigini?

La tua testa va via?

Che ne so, la fine è chiara fin dall'inizio?

Cosa posso dire, stiamo vivendo la cosa, no tu, io

Non perdere la speranza (Kolo) oggi seppellisci tutto nel passato e piangi

Ma non arrenderti, è come se ci fosse un'enorme montagna di fronte a te

Certo che andrai (Kolo-Lo) non rimarrai

Dove sei dimenticato ma non preoccuparti (Kolo-Lo)

Ora hai una grande nuova vita davanti a te

Il mio sogno era così semplice, era facile

Prenderei mai la strada difficile se avessi un altro modo, se solo, se solo

Voglio andarmene da qui e perdere tutti come un mago

Fammi camminare per le strade vuote

Conosco solo quello che mi ha colpito per strada

È faticoso, aggiungimi, cancella, sono diviso, tutto intorno a me è frazione

Se non interferisco, sarò appeso a una corda segreta.

Se mi allungo, tocco, ma se tocco, scappano finché non sono tutti miei

Un sogno è diventato il novanta per cento, ho il dieci per cento che non si è avverato

C'è di più, c'è di più fino alla fine

Non la vita è comune, tutti lo sono

Non correre, camminare, guarda la tua fronte, non aver paura

Conoscendo la direzione della continuazione, come sta la mia testa?

Dissipa che l'hafkanan è triste

È davvero tempo che io perda, il mio record lo è davvero

Prenditi il ​​tuo tempo, le cose belle come i fiori e gli alberi crescono lentamente

Sono rimasto gravemente sterile, significava la mia vita

L'assenza di pioggia si aggrappava alle mie cellule, il malcontento

L'infelicità mi aveva permeato

Non perdere la speranza (Kolo) oggi seppellisci tutto nel passato e piangi

Ma non arrenderti, è come se ci fosse un'enorme montagna di fronte a te

Certo che andrai (Kolo-Lo) non rimarrai

Dove sei dimenticato ma non preoccuparti (Kolo-Lo)

Ora hai una grande nuova vita davanti a te

Il mio sogno era così semplice, era facile

Prenderei mai la strada difficile se avessi un altro modo, se solo, se solo