Zboża - Krzysztof Zalewski

Tempo średnie i środa co dzień, zimne znów duje z morza

Kontrast blednie i coraz krócej, widzę mniej ludzi coraz

Tempo średnie i środa co dzień, z nieba znów zieje pożar

Marzy się błysk i konie pędem, coś przed czym się nie da uchować

Pozwól mi wejść, zły dzień mi odmień

Przy tobie czuję się jak w lustrze

Zapach na pięć, obrazy głośniej

I purpurowe dotykanie

I dźwięki o tobie

Tempo zmienne, gdy zbyt blisko tej, co włosy ma barwy zboża

Marzy się błysk i konie pędem, coś przed czym się nie da schować

A gdybym tak uwierzyć mógł w kasę, komunizm, Koran

Zapomniałbym może o tej, co włosy ma barwy zboża

Pozwól mi wejść, zły dzień mi odmień

Przy tobie czuję się jak w lustrze

Pozwól mi wejść i chociaż grudzień

Z tobą uwierzę, że nie umrzemy

Nigdy prawie

Andatura media e mercoledì tutti i giorni, fa di nuovo freddo dal mare

Il contrasto sta svanendo e sempre più corto, vedo sempre meno persone sempre di più

Andatura media e mercoledì ogni giorno, di nuovo il fuoco soffia dal cielo

Sogni un lampo e una corsa di cavalli, qualcosa da cui non puoi nasconderti

Fammi entrare, cambia la mia brutta giornata

Con te mi sento come in uno specchio

Odore per cinque, immagini più forti

E toccante viola

E suoni su di te

Andatura variabile quando troppo vicino ai capelli color granella

Sogni un lampo e i tuoi cavalli corrono, qualcosa da cui non puoi nasconderti

E se potessi credere al denaro, al comunismo, al Corano

Forse dimenticherei la grana dei capelli

Fammi entrare, cambia la mia brutta giornata

Con te mi sento come in uno specchio

Fammi entrare e almeno dicembre

Con te crederò che non moriremo

Mai quasi