Lego - Małpa

Zaczynamy życie tam, u góry.

Synowie i córki nieba

Za poduszki nam służą chmury, ramionami nas otula matka ziemia

Żadne z nas nie zna, póki co, żadnych barw.

Nasze oczy są puste

Nasze serca to gładka powierzchnia, żadnych fal, każde kroki są słuszne

Wybieramy to co mamy w naturze, choć goni od źródeł nas, naprzód

Gdy ruszamy to wydaje się trudne, później widzisz w tym blask entuzjazmu

W końcu ten pierwsza raz, patrząc mu w twarz, karmisz oczy światem

Feeria bodźców i barw zalewa ci jaźń - stajesz się wodospadem

Zaczynasz płynąć z czasem, błyszcząc.

Słońce grzeje

I z czasem spotykasz tych, co widzą w tobie siebie

Jesteś błogosławieństwem, świat wokół Ciebie ożywa, musisz tylko być

Mimowolnie tak niesiesz nadzieję gdy wreszcie odzywa się burzy blisko błysk

I zamienia twoje dni w noce, bycie jedną z ich pociech w bycie ich wrogiem

Wylewasz z brzegów i cud życia w ich oczach zmienia się w plik wykroczeń

I w twoją stronę w końcu ktoś rzuca kamień.

Serce broczy ci mocno krwią

Twoje oczy, tak pełne pytań i lęku od łez się szklą…Orinoko flow

Chciałbyś móc wiecznie trwać, wyrwać się siłą

Z klatki niezmiennych praw, lecz każdy z nas żyjąc

Jest tylko jedną z fal, które przeminą

I pozostaje nam… płynąć…

Kiedy kończą się serie serpentyn i wychodzimy znowu na prostą

W pamięci mamy błędy i klęski — echa wszystkiego co nas tutaj zawiodło

Prawie kiedyś wyschnęliśmy dla kogoś, teraz to wydaje się mitem

Ale takie rzeczy to coś, co płynie już z tobą po tym jak się prawie stałeś

korytem

Wspominasz z bólem chwile w których ktoś zaburzył twój nurt

Każde z tych czółen przenosiłeś tak na ląd by nie naruszyć ich burt

Ale cóż, to już surrealizm.

Nawet stawia tamy Ci przykra prawda

Zalany falami starych smutków i żali sprawić umiesz już tylko by przybyło bagna

O końcu szumią coś drzewa tam w górze, kiedy przepływasz dołem

Gdzieś w głębi lądu wysychają kałuże — cienie rzek, znajome

Brzeg tyle razy poraziłeś swym prądem że musisz nieść teraz jego część

Każdy wyrwany w gniewie korzeń.

Pień, co mostem był dziś ci zwalnia bieg

Dałbyś wiele żeby mieć w sobie znów świeżość i nadzieję pierwszych sekund

Setkę prób biegu pod swój prąd już podjąłeś ale nie zmienisz celu na widnokręgu

To koniec?

Początek?

Tu fale wody kroplą są

Twoje oczy, tak pełne pytań i lęku, od łez się szklą…Orinoko flow

Iniziamo la nostra vita lassù.

Figli e figlie del cielo

Le nuvole fungono da cuscini, madre terra ci avvolge con le sue braccia

Nessuno di noi conosce ancora i colori.

I nostri occhi sono vuoti

I nostri cuori sono una superficie liscia, senza onde, ogni passo è giusto

Scegliamo ciò che abbiamo in natura, anche se ci insegue

Quando ci muoviamo sembra difficile, poi ci vedi un bagliore di entusiasmo

Dopotutto, per la prima volta che guardi il suo viso, nutri i tuoi occhi con il mondo

Un tripudio di stimoli e colori inonda il tuo io: diventi una cascata

Inizi a fluire luccicante nel tempo.

Il sole è caldo

E col tempo incontri chi si vede in te

Sei una benedizione, il mondo intorno a te prende vita, devi solo esserlo

Porti la speranza così involontariamente quando la tempesta finalmente inizia a lampeggiare

E trasforma i tuoi giorni in notti, essere uno dei loro piccoli in un loro nemico

Ti versi sulle rive e il miracolo della vita si trasforma nei loro occhi in un fascio di trasgressioni

Alla fine qualcuno ti tira un sasso.

Il tuo cuore sanguina pesantemente

I tuoi occhi, così pieni di domande e di paura per le lacrime, brillano... Orinoco scorre

Vorresti poter durare per sempre, staccarti con la forza

Da una gabbia di leggi immutabili, ma ognuno di noi è vivo

È solo una delle onde che passerà

E siamo lasciati... a fluire...

Quando la serie a serpentina finisce e andiamo di nuovo dritti

Ricordiamo errori e fallimenti - echi di tutto ciò che ci ha deluso qui

Ci siamo quasi prosciugati per qualcuno una volta, ora sembra un mito

Ma cose come questa sono qualcosa che già scorre con te dopo che sei quasi diventato

trogolo

Ricordi con dolore i momenti in cui qualcuno ha disturbato la tua corrente

Hai portato ognuna di queste canoe a terra per non far breccia nei loro fianchi

Ma beh, questo è surrealismo.

La dura verità ti mette persino una diga su di te

Sommerso da ondate di vecchi dolori e rimpianti, puoi solo far crescere le paludi

Alla fine, qualcosa degli alberi lassù fruscia mentre nuoti sotto

Da qualche parte nell'entroterra, le pozzanghere si stanno prosciugando - le ombre dei fiumi, familiari

Hai folgorato la riva così tante volte che ora devi portarne una parte

Ogni radice strappata con rabbia.

Il tronco, che era il ponte, oggi rallenta

Daresti molto per essere di nuovo fresco e sperare nei primi secondi

Hai già fatto cento tentativi di correre controcorrente, ma non cambierai il tuo obiettivo all'orizzonte

È finita?

Inizio?

Qui le onde dell'acqua sono una goccia

I tuoi occhi, così pieni di domande e di paura, sono vitrei di lacrime... Orinoco flow