CSS - Małpa, The Returners

Jestem szalony, tak twierdzi ksiądz z ambony

Wszystko w co wierzę to podobno zabobony

Nawet nie pytam o zdanie drugiej strony, marsz do szkoły

Wszyscy powtarzają wciąż te same kocopoły

Chcę uciec na wieś, opuścić gawiedź

Wieczorem grać w Warszawie, rano móc jeść śniadanie na trawie

Bawię się całkiem nieźle, krótko, zwięźle

Kryję się w cieniu drzewa, po którym pełzają węże

Nie mówię zbyt wiele, składam w głowie swoją epopeję

Proszę, nie patrz na mnie jak na kaznodzieję

Stoję na scenie, słyszysz mnie na antenie

Gdybyś chciał, bez problemu dostrzegłbyś pracę w terenie

Nie mam zbyt wielu rewolwerów na dnie bagażnika

Mimo to i tak unikam cały czas celownika

Nie od dzisiaj na widoku, są ci, którzy stoją z boku

Choć trudniej tutaj uniknąć kłopotów

Nie wyliczaj win mojego pokolenia

Nie powtarzaj im, że nic się nie zmienia

Żaden rym nie ma dziś znaczenia

Uciekłem w czwarty stan skupienia jak plazma

Z każdym kolejnym wersem czuję dumę

Czy to skit, feat, solo numer czy nasz stary, zgrany duet

To nie uległ zmianie plan, kreuję kierunek zmian

Pod kapturem snuję się wokół podwórek, które znam

Niemalże od podszewki, nie zawsze od kołyski

Wiesz, że żadne z nich nie śpi, nie wspominaj policji

Że co drugi spośród nas to wróg publiczny

Nasze miejsce to margines, błąd statystyczny

Nie wyjmuj łba z koryta, gdy mam twoje drzwi przed nosem

Nie pukam, a więc nie muszę czekać, aż powiesz «proszę»

Wpadam z buta po totem, znów stąpam po trupach tropem

Każdego kto chce narzucać nam rezultat swoich ocen

Wciągam dym w płuca potem dupa w gablotę zza okien

Świat wygląda na mniej pojebany, więc krążę tam i z powrotem

Szukam celu, tak robi bardzo wielu

Czemu nie chcesz przyznać, że masz ich za bohaterów?

Nie wyliczaj win mojego pokolenia

Nie powtarzaj im, że nic się nie zmienia

Żaden rym nie ma dziś znaczenia

Uciekłem w czwarty stan skupienia jak plazma

Sono matto, dice il prete dal pulpito

Tutto ciò in cui credo è presumibilmente superstizione

Non chiedo nemmeno all'altra parte la loro opinione, marcia a scuola

Tutti ripetono le stesse coperte più e più volte

Voglio scappare in campagna, lasciare la chat

Gioca a Varsavia la sera, fai colazione sull'erba al mattino

Mi sto divertendo abbastanza, breve, conciso

Mi nascondo all'ombra di un albero con dei serpenti che ci strisciano sopra

Non dico molto, ho messo insieme la mia epopea nella mia testa

Per favore, non guardarmi come un predicatore

Sono in piedi sul palco, mi senti in onda

Se lo volessi, potresti facilmente individuare il lavoro sul campo

Non ho molti revolver nella parte inferiore del bagagliaio

Tuttavia, evito sempre il mirino

C'è chi sta in disparte da tempo ormai

Anche se qui è più difficile evitare problemi

Non elencare i difetti della mia generazione

Non dire loro che non cambia nulla

Nessuna delle rime conta oggi

Sono scappato in un quarto stato come il plasma

Mi sento orgoglioso di ogni riga

È una scenetta, un'impresa, un numero da solista o il nostro vecchio duo armonioso

È il piano che non è cambiato, sto creando la direzione del cambiamento

Sotto il cofano, mi aggiro per i cortili che conosco

Quasi dall'interno, non sempre dalla culla

Sai che nessuno dei due sta dormendo, non parlare della polizia

Che ogni secondo di noi è un nemico pubblico

Il nostro posto è un margine, un errore statistico

Non togliere la testa dall'abbeveratoio con la tua porta davanti alla mia faccia

Non busso, quindi non devo aspettare che tu dica "per favore"

Finisco la scarpa per un totem, calpesto di nuovo i cadaveri

Chiunque voglia imporci il risultato delle proprie valutazioni

Respiro il fumo nei polmoni, poi il culo nella vetrina da dietro le finestre

Il mondo sembra meno incasinato, quindi vado avanti e indietro

Sto cercando un obiettivo, in tanti lo fanno

Perché non vuoi ammettere che pensi che siano degli eroi?

Non elencare i difetti della mia generazione

Non dire loro che non cambia nulla

Nessuna delle rime conta oggi

Sono scappato in un quarto stato come il plasma