Domowa Czarownica - Maryla Rodowicz

Pewnego dnia zbudzisz się, mój panie

I zobaczysz leżący stół, zmęczony staniem

Krzesła chodzące do góry nogami

Maszynę do pisania, piszącą własne zdania

Tańczące książki z gołymi grzbietami

A ja… Mnie po prostu nie będzie!

Ostrzegam cię, zbudzisz się, mój panie

I zrozumiesz, że czaru zdjąć nie będziesz w stanie

Z krzeseł chodzących do góry nogami

Z maszyny do pisania piszącej własne zdania

Zatrzymać książek z gołymi grzbietami

A ja… Mnie już wtedy nie będzie!

Bo zanim zasłonią mnie

Sterty bielizny i stosy talerzy

Zasypią okruchy życia

Zatańczę z miotłą swój taniec —

Domowa czarownica!

Skrzydła szarego fartucha rozwinę ponad dymami

I dywan świata przetarty zginie gdzieś ponad chmurami

Skrzydła szarego fartucha rozwinę ponad dymami

I dywan świata przetarty zginie gdzieś ponad chmurami

A jeśli słońce poparzy

Wypuszczę swą miotłę z ręki

Ćmą bez skrzydeł opadnę

Wprost w płomień twojej kuchenki

Un giorno ti sveglierai, mio ​​signore

E vedrai un tavolo sdraiato, stanco di stare in piedi

Sedie capovolte

Una macchina da scrivere per scrivere le tue frasi

Libri danzanti con il dorso nudo

E io... io non ci sarò!

Ti avverto, ti sveglierai, mio ​​signore

E capirai che non sarai in grado di spezzare l'incantesimo

Sedie capovolte

Da una macchina da scrivere per scrivere le proprie frasi

Tieni i libri con il dorso nudo

E io... non ci sarò più!

Perché prima che mi coprano

Mucchi di biancheria e pile di piatti

Le briciole della vita si addormenteranno

Ballerò la mia danza con una scopa -

Strega della casa!

Spiegherò le ali del mio grembiule grigio sul fumo

E il tappeto logoro del mondo morirà da qualche parte sopra le nuvole

Spiegherò le ali del mio grembiule grigio sul fumo

E il tappeto logoro del mondo morirà da qualche parte sopra le nuvole

E se il sole brucia

Rilascerò la mia scopa dalla mia mano

Cadrò con una falena senza ali

Proprio nella fiamma della tua stufa