Kilka Usciskow Kilka Snow - Myslovitz

Zastygła w pozach jesień

Autobus pędzi po brzegi wypchany zmęczeniem

Trzymając Cię za rękę

Brak entuzjazmu odbierasz jak opuszczenie

Rozmowa pustych krzeseł

Gubiąc siebie trudno cokolwiek powiedzieć

Odkąd pamiętam to wciąż po coś wracam

Z celnością męcząc się słów

Odkąd pamiętam…

Mówiłaś mi zawsze

«Jesteś całym moim światem»

Gdy ja nie mogłem znieść myśli, że Cię tracę

Już wiem…

Migoczą resztki miasta

Jest późna noc, pod nami chłodna trawa

Jedyna taka chwila

Kocha się wszystko, bo wszystko tak szybko przemija

Mówiłaś mi zawsze

«Jesteś całym moim światem»

Gdy ja nie mogłem znieść myśli, że Cię tracę

Już wiem…

Mówiłaś mi zawsze

«Jesteś całym moim światem»

Gdy ja nie mogłem znieść myśli, że Cię tracę

I wiem, że cokolwiek się stanie, gdzie tylko będziesz

To ja, bez względu na wszystko też tam będę

Congelati nelle pose dell'autunno

L'autobus si precipita fino all'orlo, imbottito di fatica

Tenendo la tua mano

Percepisci la mancanza di entusiasmo come un abbandono

Conversazione di sedie vuote

È difficile dire qualcosa quando ti perdi

Da quando ho memoria, continuo a tornare per qualcosa

Stanco delle parole con precisione

Da quando mi ricordo...

Me l'hai sempre detto

"Sei tutto il mio mondo"

Quando non potevo sopportare il pensiero di perderti

Lo so già…

I resti della città brillano

È notte fonda, erba fresca sotto di noi

Questo è l'unico momento del genere

Ami tutto perché tutto passa così in fretta

Me l'hai sempre detto

"Sei tutto il mio mondo"

Quando non potevo sopportare il pensiero di perderti

Lo so già…

Me l'hai sempre detto

"Sei tutto il mio mondo"

Quando non potevo sopportare il pensiero di perderti

E so qualunque cosa accada ovunque tu sia

Sono io, qualunque cosa accada, ci sarò anch'io