Przypadek Hermana Rotha - Myslovitz

Lubię siłę czerni

I nieużywania słów

Wszystkiego, co niezmienne

W nicości za oknem, gdy budzą się mgły

Lubię starych ludzi

Bo starość jest jak mgła

Patrząc wprost w jej pustkę

Pragnę tym bardziej, im więcej mam lat

Ty, on i ja

Środek jakby był ze szkła

Nie zapomnę tamtych dni

Szukałem Cię w odbiciu szyb

Tonę we współczuciu

Głębiej z każdym dniem

I choć wiem, że już nie wrócisz

Moim życiem wciąż szarpie niepewność i zgiełk

Ty, on i ja

Środek jakby był ze szkła

Nie zapomnę tamtych dni

I szukam Cię…

Bo tak mało wciąż wiem

Tak mało wciąż jest

W tym wszystkim… mnie

Mi piace la forza del nero

E senza usare le parole

Tutto ciò che non può cambiare

Nel nulla fuori dalla finestra quando si svegliano le nebbie

Mi piacciono gli anziani

Perché la vecchiaia è come una nebbia

Guardando dritto nel suo vuoto

Lo voglio ancora di più, più sono vecchio

Tu, lui e io

L'interno sembra di vetro

Non dimenticherò quei giorni

Ti stavo cercando nel riflesso delle finestre

Sto affogando nella compassione

Ogni giorno più a fondo

E anche se so che non tornerai

La mia vita è ancora lacerata dall'incertezza e dal tumulto

Tu, lui e io

L'interno sembra di vetro

Non dimenticherò quei giorni

E ti sto cercando...

Perché so ancora così poco

C'è ancora così poco

In tutto questo... io