Z rozmyślań przy śniadaniu - Myslovitz

Znowu świt, wyczerpana noc

Oczy gwiazd dawno zamknął wiatr

Przemywając twarz

Uciszam gwar

Jeszcze ciepłych snów

Gęsta mgła kryje senny świat

Z nieba spadł anioł z twarzą psa

Stary most stoi tam gdzie stał

Wychodzę z domu I mówię sobie

Że będzie to ostatni dzień kiedy jestem…

Pusty szept zalał zalał pusty park

Di nuovo l'alba, notte esausta

Gli occhi delle stelle erano stati chiusi da tempo dal vento

Lavandomi la faccia

Metto a tacere il ronzio

Sogni ancora caldi

Una fitta nebbia nasconde un mondo da sogno

Un angelo con la faccia di cane è caduto dal cielo

Il vecchio ponte si trova dove sorgeva

Esco di casa e mi dico

Che sarà l'ultimo giorno in cui sarò...

Un vuoto sussurro inondò il parco vuoto