W Samo Poludnie Zgaslo Slonce - Piotr Rubik, Zofia Nowakowska

Znienacka oddech tracą słowa,

gdy szept się snuje za dziewczyną,

że on chciał tylko raz spróbować,

jak będzie świt smakował z inną.

Dziś serca skowyt i dziś skarga,

że zamiast cieszyć się miłością,

strasznie pragnąłeś czuć na wargach

smak bezimiennej namiętności.

W samo południe zgasło słońce,

przestały pachnieć z papieru kwiaty,

żelazko nie jest już gorące,

a cały świat już nie jest światem.

Może to wcale nieistotne,

bo cóż takiego się zdarzyło,

nie raz o serce ktoś się potknie

i nie raz się zakończy miłość.

W samo południe zgasło słońce,

przestały pachnieć z papieru kwiaty,

żelazko nie jest już gorące,

a cały świat już nie jest światem.

W samo południe zgasło słońce,

przestały pachnieć z papieru kwiaty,

żelazko nie jest już gorące,

a cały świat już nie jest światem.

Le parole mi perdono il respiro

quando il sussurro segue la ragazza,

che voleva provare solo una volta

come saprà l'alba con un altro.

Oggi l'ululato del cuore e oggi il lamento,

che invece di godere dell'amore,

volevi davvero sentirti sulle tue labbra

il gusto di una passione senza nome.

A mezzogiorno il sole si spense,

i fiori di carta hanno smesso di odorare,

il ferro non è più caldo,

e il mondo intero non è più il mondo.

Forse non importa affatto

per quello che è successo,

più di una volta qualcuno inciampa nel loro cuore

e l'amore finirà più di una volta.

A mezzogiorno il sole si spense,

i fiori di carta hanno smesso di odorare,

il ferro non è più caldo,

e il mondo intero non è più il mondo.

A mezzogiorno il sole si spense,

i fiori di carta hanno smesso di odorare,

il ferro non è più caldo,

e il mondo intero non è più il mondo.