Fridman - The Analogs

O czym myślisz na plaży w Hajfie?

Znów nadchodzą upalne dni

Czy wspominasz cierpienia swych braci?

Czy ich duchy dodają ci sił?

Teraz jesteś jak piorun co spada

Na głowy przeklętych oprawców

Jesteś lśniącym miechem Boga

Który zgniata ich karki

2000 na pohybel — niech zdechną brunatne psy

2000 na pohybel — nie mają prawa żyć

I niech pamięć będzie przeklęta

I niech pamięć będzie święta

Aż do kresu dni…

O czym myślisz patrząc na piasek

Co ucieka spod twoich stóp

O sztylecie wbijanym w krtań

Na ślepo w serce i brzuch?

A ty płacz, bo nie uciekniesz

Niechaj łzy twoje lecą na stół

Wreszcie nadszedł dzień zapłaty

Tam za ścianą szykują sznur

2000 na pohybel — niech zdechną brunatne psy

2000 na pohybel — nie mają prawa żyć

I niech pamięć będzie przeklęta

I niech pamięć będzie święta

Aż do kresu dni… x2

Cosa ne pensi della spiaggia di Haifa?

Tornano i giorni caldi

Ricordi le sofferenze dei tuoi fratelli?

I loro spiriti ti danno forza?

Ora sei come un fulmine che cade

Sulle teste dei dannati aguzzini

Tu sei il luminoso mantice di Dio

Che schiaccia loro il collo

2000 per pohybel - lascia morire i cani marroni

2000 per pohybel - non hanno diritto a vivere

E che la memoria sia dannata

E che la memoria sia santa

Fino alla fine dei giorni...

A cosa stai pensando quando guardi la sabbia?

Cosa sfugge da sotto i tuoi piedi

A proposito di un pugnale nella laringe

Ciechi nel cuore e nella pancia?

E piangi perché non scapperai

Lascia che le tue lacrime cadano sul tavolo

Il giorno di paga è finalmente arrivato

Lì, dietro il muro, stanno preparando una corda

2000 per pohybel - lascia morire i cani marroni

2000 per pohybel - non hanno diritto a vivere

E che la memoria sia dannata

E che la memoria sia santa

Fino alla fine dei giorni ... x2