Samotność - The Analogs

Błąkasz się bez celu obcymi ulicami

Rozglądasz dookoła lśniącymi oczami

Rozlewasz nienawiść na przeklęty świat

Uciekłaś z domu, masz 16 lat

Dziś nad twoją głową eksploduje słońce

Goją się rany, chcesz o nich zapomnieć

Blizny na nadgarstkach, puste obietnice

Nikt cię nie ostrzegał, jak gorzkie jest życie

Jesteś naprawdę sama, choć otacza cię tłum

Kolorowe włosy, w sercu ciągle ból

Nie wiesz, w co masz wierzyć, nie wiesz, dokąd iść

Spalone papierosy i niepotrzebne łzy

Miasto już umiera, noc gasi wystawi

Policyjne wozy pędzą ulicami

Chowasz się do bramy, wilgotnej i brudnej

Zasypiasz wtulona w swój własny smutek

Jutro rano wstaniesz i wrócisz do domu

Wszystko będzie znów pozornie jak było

Choć nic się nie zmieni w twoich czterech ścianach

Nigdy już nie wrócisz do tamtego świata

Jesteś naprawdę sama, choć otacza cię tłum

Kolorowe włosy, w sercu ciągle ból

Nie wiesz, w co masz wierzyć, nie wiesz, dokąd iść

Spalone papierosy i niepotrzebne łzy

Vaghi senza meta per strane strade

Ti guardi intorno con occhi lucidi

Stai riversando odio su un mondo maledetto

Sei scappato di casa, hai 16 anni

Il sole esploderà sopra la tua testa stanotte

Le ferite guariscono, vuoi dimenticartene

Cicatrici ai polsi, promesse vuote

Nessuno ti ha avvertito di quanto sia amara la vita

Sei davvero solo, anche se sei circondato da una folla

Capelli colorati, ancora dolore al cuore

Non sai in cosa credere, non sai dove andare

Sigarette bruciate e lacrime inutili

La città sta già morendo, spegnerà la notte

Le auto della polizia si precipitano per le strade

Ti nascondi nel cancello, bagnato e sporco

Ti addormenti coccolato nel tuo stesso dolore

Domani mattina ti alzi e torni a casa

Tutto sembrerà come se fosse di nuovo

Anche se nulla cambierà nelle tue quattro mura

Non tornerai mai più in quel mondo

Sei davvero solo, anche se sei circondato da una folla

Capelli colorati, ancora dolore al cuore

Non sai in cosa credere, non sai dove andare

Sigarette bruciate e lacrime inutili