Rozmowa Poety Z Komornikiem - Maryla Rodowicz

Gdy wezmą nam ostatni chłam, ostatni łach do spania

Ja na to w śmiech, panowie, ja wchodzić nie zabraniam

Gdy oclą mi ostatnie drzwi, ostatni dach nad głową

To powiem cóż - bywało już i zimno, i niezdrowo

Czy pan jest sam, czy panów dwóch

Otwieram drzwi na oścież

Ach co za szum

Ach co za ruch

Ach jacy mili goście

Siekierę weź i porąb stół

Gdy trudność się wyłania

Bo to co gram

Co w sercu mam

Jest nie do odebrania

Gdy wezmą nam ostatni chłam, ostatni łach do spania

Ja na to w śmiech, panowie, ja wchodzić nie zabraniam

Gdy przyjdzie ta, co kosę ma i oczy jak latarnie

Dam wódki gram i — ech madame — niech pani mnie przygarnie

Jak żyło się, tak żyło się

Otwieram drzwi na ościerz

Weź ręce dwie i oczy te

O więcej mnie nie proście

Zrób tylko pstryk i wyłącz dźwięk

I miejsce zrób na saniach

Bo to co gram

Co w sercu mam

Jest nie do skasowania

Quando prendono la nostra ultima merda, l'ultimo tappeto

Rido di questo, signori, non mi proibisco di entrare

Quando l'ultima porta mi benedice, l'ultimo tetto sopra la mia testa

Quindi lascia che te lo dica: a volte faceva freddo e malsano

Che tu sia solo o che siate due di noi

Apro la porta

Ah che brusio

Ah che mossa

Oh che begli ospiti

Prendi l'ascia e taglia il tavolo

Quando sorge la difficoltà

Perché quello che suono

Cosa c'è nel mio cuore

È oltre la raccolta

Quando prendono la nostra ultima merda, l'ultimo tappeto

Rido di questo, signori, non mi proibisco di entrare

Quando arriva quello con la falce e gli occhi da lanterna

Mi darò un grammo di vodka e - eh signora - per favore portami dentro

Come hai vissuto, è così che hai vissuto

Apro la porta

Prendi due mani e questi occhi

Non chiedermi di più

Basta fare uno scatto e disattivare l'audio

Fatti un posto sulla slitta

Perché quello che suono

Cosa c'è nel mio cuore

Non può essere cancellato