Terug Van Weggeweest - Boudewijn De Groot

Je had een vrouw, een huis,

Je had je eigen leven.

Maar het bleek een weg die doodliep,

Je bent weer teruggegaan.

Je loopt weer door de stad

Waar alles is begonnen,

Probeert het te vergeten,

Niet stil te blijven staan.

De vrienden in het caf,

Ze zijn niet veel veranderd.

De ene is wat dikker

En de ander is getrouwd.

Je lacht alleen niet meer

Om al hun flauwe grappen.

Zij bleven ouwe jongens,

Jij werd alleen maar oud.

Je voelt je als een slak

Op wie het leven zout legt,

De last van het verleden

Weegt loodzwaar op je rug.

Een parelmoeren schelp

Vol jeugdherinneringen,

En durf je niet meer verder,

Dan kruip je daarin terug.

Je wilde toch vooruit,

Je wilde naar de vrijheid,

Maar het werd een kale kamer

Voor veel te veel verhuurd.

Je nam een meisje mee,

Het leek net weer als vroeger,

Maar eigenlijk wou je slapen.

Hou eindelijk eens op Te zeuren over vroeger.

Degene die steeds omkijkt,

Die valt op zijn gezicht.

Je bent alleen maar bang

Voor wat er nog kan komen.

Dat kan zoveel niet wezen,

Hou nou je mond eens dicht.

Toch wil je het overdoen,

Maar waar moet je beginnen?

Je hebt te vaak geaarzeld,

Te vaak verkeerd beslist.

Je bent alleen verdwaald,

Het bos is groot en donker,

De kruimels brood verdwenen.

Avevi una moglie, una casa,

Hai avuto la tua vita.

Ma si è rivelata una strada senza uscita,

Sei tornato di nuovo.

Cammini di nuovo per la città

Dove tutto è iniziato 

cercando di dimenticarlo,

Non stare fermo.

Gli amici nella caffetteria,

Non sono cambiati molto.

Quello è un po' più spesso

E l'altro è sposato.

Semplicemente non sorridi più

Om al le loro battute sciocche.

Sono rimasti vecchi ragazzi,

Sei appena invecchiato.

Ti senti come una lumaca

Su chi sala la vita,

Il carico del passato

Pesa pesantemente sulla tua schiena.

Un guscio di madreperla

Pieno di ricordi d'infanzia,

E non osare andare oltre,

Poi ci torni dentro.

Volevi andare avanti comunque,

Volevi andare in libertà,

Ma si è rivelata una stanza spoglia

Affittato per troppo.

Hai portato una ragazza con te,

Sembrava proprio come prima,

Ma in realtà volevi dormire.

Finalmente smettila di lamentarti del passato.

Quello che guarda sempre indietro

Gli cade in faccia.

hai solo paura

Per quello che deve ancora venire.

Non può essere così tanto

Ora tieni la bocca chiusa.

Ancora vuoi farlo di nuovo

Ma da dove dovresti iniziare?

Hai esitato troppo spesso,

Troppo spesso erroneamente deciso.

sei perso da solo,

La foresta è grande e oscura,

Le briciole di pane sono scomparse.