Za Szybą - Jeden Osiem L, JedenOsiemL

Te wszystkie moje inspiracje, godne pochwał akcje

Doprowadziły mnie w to miejsce na prywatną stacje

Mój wagon już czeka, peron osiemnasty

Widocznie tak musiało być, że zajmuje tor trzynasty

Ja jestem tu, byłem tu, i raczej będę długo

Jak zwykle wsiadam pewnie wybierając klasę drugą

Nie ważne, bo w dostatku życie wcale nie jest celem

Możesz być pusty władając pełnym portfelem

Mówią jestem frajerem, bo robię to o czym marzyłem

Miękkim chłopczykiem jeszcze nikogo nie skrzywdziłem

Dalej robię swoje chociaż wielu mnie opluwa

Nienawiść płonie w oczach całe życie im zatruwa

A ja jadę dalej i nie przejmuje się tym wcale

Przede mną całe życie za mną mały jest kawałek

Dlatego myślę stale bym mógł przeżyć jak najlepiej

Tą resztę krótkich dni, dam radę, drzwi zalepię

Za szybą znany świat ruszył z miejsca

Tak wciąż zmienny niczym ja

Niczym pogoda zmienny tak

Nie mogę stanąć wiem

Zrobię to cofnę się kolejny tracąc dzień

Tak ich niewiele dobrze wiem

Mam dom, rodzinę, kochającą mnie dziewczynę

Podstawowe argumenty mając je nigdy nie zginę

Mam kumpli, rozkminę czyli sprawy najważniejsze

Plan pierwszy zajęty całą resztę szczerze pieprzę

Pędzę przed siebie za oknem widząc świat rozmyty

Pędzę przed siebie za szybą ośnieżone szczyty

Kiedyś tam będę lecz najpierw wszystko tu załatwię

Wyruszę w to miejsce którego nie znajdziesz na mapie

Będę tam, bo w końcu każdy z nas tam trafi

W równej kolejce bez pchania się na afisz

Będę tam ale na razie jestem tutaj

Nie spieszno mi by odejść, choć kiedyś będę musiał

Wiem to staram się nie popełniać błędów

Wszystko tak, by nie żałować nawet krótkich momentów

Ciężko czasami jednak wiesz tak bywa

Doskonałość tak daleka, rzeczywistość zbyt fałszywa

Za szybą znany świat ruszył z miejsca

Tak wciąż zmienny niczym ja

Niczym pogoda zmienny tak

Nie mogę stanąć wiem

Zrobię to cofnę się kolejny tracąc dzień

Tak ich niewiele dobrze wiem

Na nowo myśli zbieram w jedną spójną całość

Wyznaczając swój kierunek własnej nauki gałąź

Życie — podręcznik jedyny z którego wciąż czytam

Który tak zaskakuje ten którego nie pożyczam

To moje prawo zabraknie stron napiszę nowe

Mają je wszyscy tak jak na karku głowę

Dążę do celu z taborem jadę wciąż przed siebie

W przedziale pustym prywatnym z napisem — dla ciebie

Znajome twarze za szybą uśmiechem mnie karmią

Błogosławieństwo najistotniejszym dla mnie karmą

Krytyka ważna jedynie szczera ma znaczenie

Całość w walizce podpisane jest wspomnienie

Ode mnie tyle choć to nie koniec jest podróży

Na chwile przymkną oczy widzę za oknem się chmurzy

Pozdrawiam kończę napisze wkrótce obiecuję

P. S. odpisz proszę co u ciebie, jak się czujesz?

Tutte le mie ispirazioni, azioni lodevoli

Mi hanno condotto in questo posto su una stazione privata

La mia macchina sta aspettando, binario diciottesimo

A quanto pare doveva essere così che prende la tredicesima traccia

Sono qui, sono stato qui, e piuttosto ci vorrà molto tempo

Come sempre, probabilmente entro scegliendo la seconda classe

Non importa, perché in abbondanza, la vita non è affatto un obiettivo

Puoi essere vuoto con un portafoglio pieno

Dicono che sono uno sfigato perché sto facendo quello che sognavo

Non ho fatto del male a nessuno con un ragazzo tenero

Continuo a fare il mio lavoro, anche se molti mi sputano addosso

L'odio brucia nei loro occhi e avvelena tutta la loro vita

E continuo ad andare avanti e non mi disturba affatto

C'è un po' della mia vita davanti a me

Ecco perché penso costantemente che dovrei essere in grado di sopravvivere nel miglior modo possibile

Posso fare il resto di questi brevi giorni, riparerò la porta

Dietro il vetro, il mondo conosciuto iniziò a muoversi

Ancora mutevole come me

Come il tempo volubile in questo modo

Non sopporto lo so

Lo farò, tornerò indietro di un altro giorno sprecato

Conosco così poco di loro

Ho una casa, una famiglia, una ragazza che mi ama

Gli argomenti di base che li hanno non moriranno mai

Ho degli amici, borbottio che è la cosa più importante

Il primo piano è occupato, il resto mi fotto davvero

Corro dalla finestra vedendo il mondo sfocato

Corro attraverso la lastra di cime innevate

Un giorno ci sarò, ma prima organizzerò tutto qui

Andrò in un luogo che non troverai sulla mappa

Io ci sarò perché alla fine ognuno di noi finirà lì

In linea retta senza spingere il poster

Io ci sarò, ma per ora sono qui

Non ho fretta di andarmene, anche se un giorno dovrò farlo

Lo so, cerco di non sbagliare

Tutto per non rimpiangere anche i brevi momenti

Ma a volte sai che è difficile

Perfezione finora, realtà troppo falsa

Dietro il vetro, il mondo conosciuto iniziò a muoversi

Ancora mutevole come me

Come il tempo volubile in questo modo

Non sopporto lo so

Lo farò, tornerò indietro di un altro giorno sprecato

Conosco così poco di loro

Raccolgo di nuovo i miei pensieri in un tutto coerente

Determinare la direzione del proprio ramo di apprendimento

La vita - l'unico libro di testo da cui leggo ancora

Il che sorprende così tanto quello che non prendo in prestito

È mio diritto esaurire le pagine, ne scriverò di nuove

Ognuno li ha proprio come sul collo della testa

Mi sforzo di raggiungere la mia destinazione con il materiale rotabile, continuo ad andare avanti

Nello scompartimento privato vuoto con la scritta - per te

Volti familiari dietro il vetro di un sorriso mi nutrono

La benedizione è il karma più importante per me

Le critiche che sono importanti e solo oneste contano

Tutto nella valigia è firmato con un ricordo

Questa non è la fine del viaggio per me

Per un momento chiudo gli occhi e vedo la finestra appannata

Saluti, ho finito, scriverò presto, lo prometto

P.S. rispondi, per favore, come stai, come stai?