W Połówce Orzeszka - Maryla Rodowicz

Żyłam sobie w połówce orzeszka

Ale działo się też, że o rety!

On mi był tak do życia potrzebny

Jak sekundnik w zegarku poety

Boże, oddaj mu cały ten świat

Każdy kęs i łyżeczkę, okruszek

Tylko błagam, wyszarpnij go ze mnie —

Bo się duszę, normalnie duszę!

Czy to zjawa była, czy cud

W oczach perły miał, czy białe znicze

Kto go przysłał - diabeł czy Bóg

Kto brukuje te ślepe ulice!

A za oknem już wiosną pęcznieje

Już tam cieć szeroko zamiata

A ja wciąż, jak De Niro do skroni przystawiam

Zardzewiałego gnata!

A ja znowu po zimie, znów sama

Podłączona do gwiezdnej kroplówki

I wciąż przy nim, bez niego trwam

Licząc osły, barany i mrówki!

Boże, oddaj mu cały ten świat

Tylko wyrwij go z mojej pamięci

Albo sprowadź tu drania na chwilkę

Twoją chwilkę, rozumiesz — do śmierci

Bo choć znowu, choć miałoby ranić

Pogruchotać, zaślepić, omotać

Choćby szare wrzeszczały wciąż: Nie!

Trzeba kochać, kochać, kochać!

Vivevo in mezza nocciolina

Ma è successo anche che cavolo!

Avevo tanto bisogno di lui per la mia vita

Come la lancetta dei secondi sull'orologio di un poeta

Dio, dagli questo mondo

Ogni boccone e cucchiaino, briciola

Ti sto solo implorando, strappalo via da me -

Perché sto soffocando, sto soffocando normalmente!

Era un fantasma o un miracolo

Aveva perle negli occhi o candele bianche

Chi l'ha mandato - il diavolo o Dio

Chi sta lastricando queste strade cieche!

E fuori dalla finestra si gonfia già in primavera

Il taglio è già ampio lì

E mi appiccico ancora De Niro alle tempie

Una pistola arrugginita!

E sono di nuovo dopo l'inverno, di nuovo solo

Collegato a una goccia stellare

E io sono ancora con lui, senza di lui

Contando asini, montoni e formiche!

Dio, dagli questo mondo

Toglilo dalla mia memoria

O porta qui quel bastardo per un minuto

Il tuo momento, capisci, fino alla morte

Perché almeno farebbe male di nuovo

Schiacciare, accecare, avvolgere

Anche se i grigi urlavano ancora: No!

Devi amare, amare, amare!