Mahnılar Məni - Orxan Zeynallı

Elə bir hiss var ki, ürəyimdən uzaqdayam

Geri gələndə yolumu kimsə gözləmir (heç kim)

Küləyi bezdirən bu şəhərdə, xoşbəxtlik ehtimalı %1

Danışmaq, yazmaq, oxumaq, yadda qalmaq…

Səni sevən səndən vaxt istəyir, sevgi istəmir

Çağırmışdım dostları dar günümdə…

Hələ də yoxdur səs-səmir

Davamlı payız qoxusu, xəzanlı misralarda

Mən artıq eyni mövzulardan ibarət bir sətir

Mən artıq yaxın deyiləm sənə əvvəlkitək…

Həyatım bələd sənə, qulaqların sözlərimi izləmir!

De sevgin aysberq kimi altda gizlənib, yoxsa üstdəmi?

Səni isidir toxunuşum, yoxsa hər şey sözdəmi?

Maraqlan, gör kim öz həyatını pisləmir?

Həyat bataqlıdır hə?

Bəlkə Aid düz demir?!

Həyat adlı qaranlığın içində

Arzularla çətindir yaşamaq

Unudaraq dərdləri güləndə

Mahnılar məni…

Ağladar yenə…

Həyat adlı qaranlığın içində

Arzularla çətindir yaşamaq

Unudaraq dərdləri güləndə

Mahnılar məni…

Ağladar yenə…

Soyuq divarlara söykənmək

Uzaqlara baxıb — niyə böyüdük?

— demək

Tapa bilsəydik səadəti

Sahil boyu qurduğumuz saraylarda

Dalğalardan çəkinmədən

Özu ilə səmaya səni hissələrlə çəkir gedən

Böyümək — səni böyüdəni itirməkdir, demək!

Məni sıxır keçmişdən qalan gödəkçə və xatirələr!

Sığal çəkir, bu deyil əzizləmək

Bu deyil qəliz demək, həyatı pisləmək

Və kimsə niyə nifrət etdiyini yox

Niyə sevə bilmədiyini deyir

Valideynlər çox vaxt kim olduğunu yox

Kim ola bilmədiyini deyir!

Uzun qış gecələrində, qarışıq fikirlər

Elə o vaxtı susur doğmalar, danışır fikirlər

Sən içməsən də, köhnə dost gəlib, süz deyir

Bütün qış məni dinlə və de — «Orxan düz deyir!»

Həyat adlı qaranlığın içində

Arzularla çətindir yaşamaq

Unudaraq dərdləri güləndə

Mahnılar məni…

Ağladar yenə…

Həyat adlı qaranlığın içində

Arzularla çətindir yaşamaq

Unudaraq dərdləri güləndə

Mahnılar məni…

Ağladar yenə…

C'è la sensazione che io sia lontano dal mio cuore

Nessuno mi sta aspettando quando torno (nessuno)

In questa città ventosa, la probabilità di felicità è dell'1%

Parla, scrivi, leggi, ricorda...

Chi ti ama vuole tempo da te, non vuole amore

Ho chiamato i miei amici nella mia giornata difficile...

Non c'è ancora nessun rumore

Profumo autunnale persistente, linee preziose

Ho già una riga degli stessi argomenti

non ti sono più vicino...

La mia vita ti conosce, le mie orecchie non seguono le mie parole!

L'amore è nascosto sotto come un iceberg o sopra?

Fa caldo toccarti o è tutto cosiddetto?

Mi chiedo chi non condanna la sua vita?

La vita è paludosa, vero?

Forse l'aiuto non va bene?!

Nell'oscurità chiamata vita

È difficile vivere con i sogni

Quando dimentichi i tuoi dolori e ridi

Cantami...

Piangendo ancora...

Nell'oscurità chiamata vita

È difficile vivere con i sogni

Quando dimentichi i tuoi dolori e ridi

Cantami...

Piangendo ancora...

Appoggiati a pareti fredde

Guardando in lontananza: perché siamo cresciuti?

- dire

Se potessimo trovare la felicità

Nei palazzi che abbiamo costruito lungo la costa

Senza esitazione delle onde

Colui che ti attira al cielo in parti

Crescere significa perdere chi ti ha cresciuto!

Sono sopraffatta dalla giacca e dai ricordi del passato!

Accarezza, non coccola

Non è una brutta cosa da dire, condannare la vita

E non perché qualcuno lo odi

Dice perché non può amare

I genitori spesso non sanno chi sono

Chi dice che non puoi essere!

Nelle lunghe notti d'inverno, pensieri contrastanti

A quel tempo, i parenti tacciono, parlano di pensieri

Anche se non bevi, arriva un vecchio amico e dice qualcosa

Ascoltami tutto l'inverno e dì: "Orkhan ha ragione!"

Nell'oscurità chiamata vita

È difficile vivere con i sogni

Quando dimentichi i tuoi dolori e ridi

Cantami...

Piangendo ancora...

Nell'oscurità chiamata vita

È difficile vivere con i sogni

Quando dimentichi i tuoi dolori e ridi

Cantami...

Piangendo ancora...