Uzaqlardan Məktub - Orxan Zeynallı

Əziz atam və anam, sağ olun ki, böyütdünüz məni

Mən ola bilərdim indi küçədə dilənənlərdən biri

Döşəməsi soyuq mərmərdən yığılan kobud şəhərdə

Deyiləm sevinənlərdən ki, növbəti gün oyanıb diri

Mənim uşaqlığım keçdi də müharibə illərində

Həyətdə oynayanda valideynlər çörək növbələrində

Susuz günlər çevrilirdi su daşıma əyləncəsinə

Ala biləcəyim hər dərdə göstərdiniz hamıdan öncə sinə

Əziz atam və anam, siz bəzən dalaşırdınız

Gözümü yumub, qorxub istəyirdim evdən qaçmaq

Siz mənə bilmədən bəlkə də göstərdiniz həyatın üzün

Mən hələ də bilmirəm nədir spirtli içkinin qapağını açmaq

«Böyüyüb soyuq biri olacam» — deyib bərk qucaqlamaq

Uşaqlığa qayıtmaq bir neçə dəqiqəlik heç olmasa

Həyatda qırdığın qəlbləri geri qaytarmaq ki, sonra

Başdaşını qucaqlayıb «Bağışla» demək gec olmasın

Əziz atam və anam, sizə deyiləcək sözüm çox

Mənim uşaqlıqda az olub oyuncağım, amma gözüm tox

Çətin vəziyyətlərdə düzgün addım atmağı öyrətdiniz

Mənə görə təvəllüd göstərmir insanın böyüklüyünü

İçimə qapandım illərlə, azaldı səsim, küyüm

Alışıb yansam, bu torpağa istəmərəm tökülsün külüm

Məni isidərsən, gülüm, mahnılar olmayanda

Bu şəhər yaman boş görünür insanlıq olmayandan

Əziz atam və anam, siz günahkar deyilsiniz

Bir dənə çirkli yağışa görə buludlar ola bilməz cavabdeh

Bir qurtum su istəyəndə bir okean verirsiniz

Dilənçi yaxşı görər sevgi hərdən isitməz, əzab verir

Həqiqət qorumaqdırsa ailəni, vətəni, evi

Gənclik vəfasız quş kimi əylənib, tükənib gedir

Qalır təkcə insanlıq qışda sadiq sərçətək

O heç vaxt uçmayacaq, gəl bir ömürlük mərc edək

Cari padre e madre, grazie per avermi cresciuto

Potrei essere uno dei mendicanti per strada adesso

In una città turbolenta con un freddo pavimento di marmo

Non sono felice che si sia svegliato vivo il giorno dopo

La mia infanzia è stata trascorsa durante la guerra

I genitori, a turno, mangiano il pane mentre giocano in cortile

Trenta giorni si sono trasformati in divertimento con il trasporto via acqua

In ogni dolore che ho potuto provare, hai mostrato prima di tutto il tuo petto

Mio caro padre e mia madre, a volte litigavi

Ho chiuso gli occhi e avevo paura di scappare di casa

Inconsapevolmente mi hai mostrato il volto della vita

Non so ancora cosa aprire il coperchio dell'alcol

"Diventerò una persona fredda", disse, abbracciandola forte

Almeno qualche minuto per tornare all'infanzia

Dopo di che per restituire i cuori infranti nella vita

Non è troppo tardi per abbracciare la tua testa e dire: "Mi dispiace".

Cari padre e madre, ho molto da dirvi

Da piccola avevo pochi giocattoli, ma avevo gli occhi pieni

Hai imparato a fare il passo giusto nelle situazioni difficili

Per me, la nascita non mostra la grandezza di una persona

Sono stato intrappolato per anni, la mia voce è diminuita

Se mi ci abituo, non voglio che le mie ceneri cadano su questo terreno

Mi scaldi, sorridi, quando non ci sono canzoni

Questa città sembra brutta, vuota di umanità

Mio caro padre e mia madre, non siete colpevoli

Le nuvole non possono essere responsabili di una sola pioggia sporca

Quando chiedi un sorso d'acqua, dai un oceano

Il mendicante ama bene, a volte l'amore non scalda, fa male

Se la verità è proteggere la famiglia, la patria, la casa

La giovinezza è come un uccello infedele, ed è esausta

Tutto ciò che resta è un fedele passero nell'inverno dell'umanità

Non volerà mai, scommettiamo per la vita