Manya Kərimova - Orxan Zeynallı

O deyir — bu həyat düzələr yenə

O sevinc o gözdən süzülər yenə

Onun ən sonuncu günləri

Xoşbəxt quşlar qatarına qoşular yenə

O solan həvəsi cücərər yenə

O rahat yatacaq gecələr yenə

Biləcək bu həyatda gərəkli insandır

Bir gün güləcək yenə

Bakı, səndən uzaqlaşdıran şoseylə

Maşında HOST, qulağımızda Krecin nəğməsiylə

Yolumuz Şamaxı istiqamətində füsunkar duman

Mühərrikin səsi, diksinirdi dincələn botanika

Bir az var dinamika, yarpaqlar əsir, buludlar bezir

Yol uzanır, uzandıqca beyin bezir

Hiss edirik saniyələr ömrümüzdən gedir

Ağacları, döngələri saya-saya

Bu yolumuzun tək səbəbkarı olan şəxs

Onun üzünə həyatı bir qədər kobud və bir az tərs

Son dərəcə inamsızdır o, artıq Allaha da qarşı

Həyatından narazı, bu yaşda həyata qarşı

Ömrünü həsr etmiş xalça toxumağa

Vaxt ayırmamış yazmağa, oxumağa

Kəndin ən ucqar ucunda mövcud xalça fabriki

Onunla eyni qocaldı, köhnəlib söküldü

Amma vaxt vardı ki, o barmaqlar iynələrlə

Möcüzələri həyatı keçirib fəxr edirdi əsərlərlə

Zibilə qalsın burokratiya!

Sökülsün, əmri verən o əllər də!

Bu işə sərf edilmiş o illərdə

Boşa mı getdi görən tək bir işdi əlindən gələn?

Hər insanın öz marağı yaranır həyata gələndən

Onun marağı incəsənət, gözəllik yaratmaqdır

Bizim işimiz sadəcə dinləməkdir

«40 il əvvəl mən də cavan idim

Mənim də öz arzularım var idi

Çoxu indi heç yadıma da gəlmir

Bir neçə rəfiqəmlə həyatdan danışardıq

Bəziləri yoxdur indi, bəzilərisə köçüb artıq

Heç vaxt düşünmürdüm ki, gedim mən də şəhərdə yaşayım

Bilirsən, kənd yeri elə bil ki, ayrı dünyadır

Hamını tanıyırsan, xeyir-şər bölüşürsən

Axşamlarsa bir həyətdə yığışıb gülüşürsən

Qızımı ərə vermişəm artıq, indi o Bakıda yaşayır

Hər dəfə deyir, amma nəsə yadımda qalmır haradır

Sağ olsun bayramlarda gəlir, mənim qayğıma qalır

Həmin o xoşbəxt saniyələri zaman əlimdən alır

Çox böyük sürətlə gedir o qatarlar

Hansı ki, adi gülüşü bahasına satarlar

Nə edim mən ki, adi insan kimi doğulmuşam

Mən də bu maddiyyat bataqlığında boğulmuşam

Yerinə tikilər yəqin otel, ya da elə bir şey

Nəyimə lazımdır yaddaş unudulacaqsa hər şey?

İnanırsan?!

60 il!

Bəlkə ondan da çox…

Mən burda sevinc qarşılığında həyat verdim

Ömrümdən kəsib illəri, çoxuna dayaq verdim

Cavanlıq günlərimi bu xarabaya mən qurban verdim

Hər dəfə cavab verdim qoca gözlərimin sualına

Öz ölüm məktubumu pıçıldadım qulağıma "

Bəlkə daha sadədir hər şey

Sadəcə həyatda kiminsə bəxti gətirir, kiminsə yox

Axı ola bilməz ki, hamıda hər şey yaxşı olsun

Kimsə xoşbəxtsə, gərək kimsə bədbəxt olsun

Adi bir insan idi, amma böyük ürəyi vardı

Bayırda yay havası, dağlarınsa başı qarlı

Həmin o qadına doğma torpağında yer verildi

Sökülən fabrikinsə yerinə məktəb tikildi

Dice: risolverà di nuovo la vita

Quella gioia è di nuovo filtrata fuori dalla vista

I suoi ultimi giorni

Gli uccelli felici si uniscono di nuovo al treno

Quella passione sbiadita germoglia di nuovo

Dormirà di nuovo comodamente la notte

È una persona necessaria in questa vita da conoscere

Un giorno riderà di nuovo

Baku, sull'autostrada lontano da te

HOST in macchina, con la canzone di Krec nelle nostre orecchie

La nostra strada in direzione di Shamakhi è una nebbia affascinante

Il suono del motore, il botanico che riposa

C'è un po' di dinamica, le foglie sono catturate, le nuvole sono stanche

La strada si allunga, il cervello si stanca mentre si allunga

Sentiamo che i secondi passano dalle nostre vite

Conta gli alberi, le curve

La persona che è l'unica causa del nostro cammino

La vita sulla sua faccia è un po' ruvida e un po' invertita

È estremamente infedele a Dio

Insoddisfatto della vita, contro la vita a questa età

Per tessere un tappeto dedicato alla sua vita

Non c'è tempo per scrivere, leggere

C'è una fabbrica di tappeti all'estremità del villaggio

È invecchiato con lui, logoro e demolito

Ma c'è stato un tempo in cui quelle dita con gli aghi

Visse una vita di miracoli ed era orgoglioso delle sue opere

Lascia che la burocrazia rimanga nella spazzatura!

Si tolgano quelle mani che danno l'ordine!

Quegli anni sono stati spesi per questo lavoro

È stata l'unica cosa che hai visto che è andata invano?

Ognuno ha i propri interessi quando prendono vita

Il suo interesse è creare arte e bellezza

Il nostro compito è solo ascoltare

“Ero giovane 40 anni fa

Anch'io avevo i miei sogni

La maggior parte di loro non si ricorda nemmeno adesso

Alcuni dei miei amici ed io abbiamo parlato della vita

Alcuni se ne sono andati ora, altri si sono già trasferiti

Non avrei mai pensato di andare a vivere in città

Sai, la campagna è come un mondo diverso

Conosci tutti, condividi il bene e il male

La sera, ti raduni in un cortile e ridi

Ho già sposato mia figlia e ora vive a Baku

Lo dice ogni volta, ma non ricordo dove sia

Grazie per essere venuto in vacanza, ci tengo

Quei secondi felici mi sono portati via

Quei treni vanno molto veloci

Che vendono al prezzo di un normale sorriso

Cosa posso fare, sono nato come una persona normale

Anch'io sono annegato in questa palude di materialismo

Probabilmente invece verrà costruito un hotel o qualcosa del genere

Di cosa ho bisogno se la memoria è tutto dimenticato?

Credi ?!

60 anni!

Forse anche di più...

Ho dato la mia vita qui in cambio di gioia

Ho sacrificato la mia vita per molti anni e ne ho sostenuti molti

Ho sacrificato la mia giovinezza a questa rovina

Ogni volta rispondevo alla domanda dei miei vecchi occhi

Ho sussurrato la mia lettera di morte all'orecchio "

Forse è tutto più semplice

Porta solo fortuna a qualcuno nella vita, non a qualcun altro

Dopotutto, non tutti possono essere bravi

Se qualcuno è felice, qualcuno dovrebbe essere infelice

Era un uomo normale, ma aveva un grande cuore

Fuori è estate e le montagne sono innevate

Quella donna ha avuto un posto nella sua terra natale

Fu costruita una scuola al posto della fabbrica demolita