Teraz znikasz - Jeden Osiem L

Teraz znikasz tam gdzie ja nie chcę być

Nie pamiętasz już znowu tylko sny

Sam już nie wiesz jak masz posklejać dni

Samą wiarą w czas nie naprawisz tych krzywd

Taki mój brat, mój kat, taki jest ten świat

Powtarzał mi tylko my się liczymy

Mówił my ulepieni z zupełnie innej gliny

Mówił i nie doszukuj się przyczyny, no bo

Już taki jestem zimny, bo muszę być twardy

Pełen pogardy dla tych, którzy nie trzymają gardy

Takich miliardy, wiesz mało takich jak my

Jesteśmy tutaj, żeby spełniać swoje sny

Wyróżniaj życia strony, po której jesteś ty?

Pytał - bez odpowiedzi.

Czekał.

Oczy przymykał

Łykał wszystkie te brednie, że życie jest proste

Wystarczy jeden temat — taką miał ripostę

Szukał sposobu, ciągle zacierając ręce

Nieważne jak to robię, ważne, że mam więcej

Bo przecież o to chodzi — miał w tym trochę racji

Karmiony nędznym światem pustych aspiracji…

Porozbijane pięści, uśmiechu brak na twarzy

Zły chłopak bez perspektyw, nie nauczony marzyć

Zakazy i bariery, życie bardzo wiele uczy

Mniej ci daje, a zabiera, by pokazać kto jest lepszy

Chciał być silniejszy, pewniejszy, zawsze na pierwszym planie

Coraz większe miał potrzeby, często nie starczało na nie

O czyste sumienie i kolejną szanse prosił

Przegrywał i upadał, ale zawsze się podnosił

Zgubny zwrot wydarzeń, zgubny wpływ sił pieniądza

Kiedyś tyle wspólnych spraw, teraz ciężko jest go poznać

Zagubiony w miejskim tłumie, dla nikogo nic nie znaczy

Utopiony w nienawiści, nie jest w stanie nic zobaczyć

Serce przeszywa smutek, ciarki przechodzą po plecach

Obojętny na to wszystko, nie mający siły czekać

I wiesz nie ma co narzekać na dzień, który nas tak zmienia

Pytasz — gdzie jest ten chłopak?

Został w moich wspomnieniach…

Jasna strona ciemności, zwiastowana w wielu znakach

Dla chłopaka, który w życiu wiele razy płakał

Ukrywając skrupulatnie łzy, które były prawdą

Chęć poznania ciemnej strony, która wepchnęła go w bagno

Na dno upadł sam.

W tej chwili strachu

Rzucił na swe życie fatum, najadając się obciachu

Nie chcę być tam, gdzie ty.

Naprawdę nie chcę

Bo nie idę swoją drogą, w swoją pracę wkładam serce

Pomyśl, jakby to było.

Zajrzyj w środek duszy

Nie czekając na jutro — na dzień, który wszystko ruszy

Charakter się kruszy, sen kolejny spędza z powiek

Przyglądając się tobie, mówię - to już nie ten człowiek

Starał znaleźć się przystań i nic z tego nie wyszło

Miał swoje pięć i co?

I wszystko prysło.

Wszystko prysło…

Wszystko prysło… Wszystko prysło…

Ora sparisci dove non voglio essere

È solo che non ricordi più i sogni

Non sai più come incollare i giorni insieme

Solo credendo nel tempo non puoi fare ammenda

Questo è mio fratello, il mio carnefice, ecco com'è questo mondo

Continuava a dirmi che contiamo

Abbiamo parlato da un'argilla completamente diversa

Ha parlato e non cercare il motivo, perché

Ho già così freddo perché devo essere duro

Pieno di disprezzo per coloro che non stanno in guardia

Miliardi così, ne conosci pochi come noi

Siamo qui per realizzare i nostri sogni

Evidenziare la vita della parte in cui ti trovi?

Ha chiesto - nessuna risposta.

Lui ha aspettato.

Chiuse gli occhi

Ha ingoiato tutte le sciocchezze che la vita è semplice

Un argomento è sufficiente: questa è stata la sua replica

Cercò un modo, continuando a sfregarsi le mani

Non importa come lo faccio, è importante che ne abbia di più

Perché questo è il punto: aveva ragione

Alimentato un mondo miserabile di aspirazioni vuote...

Pugni rotti, nessun sorriso sul volto

Cattivo ragazzo senza prospettive, a cui non è stato insegnato a sognare

Divieti e barriere, la vita insegna molto

Ti dà meno e ti porta a mostrare chi è migliore

Voleva essere più forte, più sicuro di sé, sempre in primo piano

Aveva sempre più bisogni, spesso non abbastanza per loro

Ha chiesto una coscienza pulita e un'altra possibilità

Stava perdendo e cadendo, ma si rialzava sempre

Una disastrosa svolta degli eventi, un'influenza disastrosa delle forze del denaro

C'erano così tante cose in comune, ora è difficile conoscerlo

Perso nella folla della città, non significa niente per nessuno

Sommerso dall'odio, non riesce a vedere nulla

La tristezza mi trafigge il cuore, trema lungo la schiena

Indifferente a tutto questo, incapace di aspettare

E sai, non c'è niente di cui lamentarsi del giorno che ci cambia così tanto

Chiedi: dov'è questo ragazzo?

È rimasto nei miei ricordi...

Il lato positivo dell'oscurità, annunciato in molti segni

Per un ragazzo che ha pianto tante volte nella sua vita

Nascondendo scrupolosamente le lacrime che erano la verità

Il desiderio di conoscere il lato oscuro che lo ha spinto nella palude

Cadde in fondo da solo.

In questo momento di paura

Ha gettato il destino sulla sua vita, mangiando imbarazzo

Non voglio essere dove sei tu.

Non voglio davvero

Poiché non vado per la mia strada, metto il cuore nel mio lavoro

Pensa a come sarebbe.

Guarda dentro la tua anima

Senza aspettare domani - per il giorno che darà inizio a tutto

Il personaggio si sgretola, trascorre un altro pigiama party dalle palpebre

Guardandoti, dico, non è più l'uomo

Ha cercato di trovare un rifugio, ma non ne è venuto fuori nulla

Aveva i suoi cinque e cosa?

E tutto era sparito.

Tutto è rotto...

Tutto è rotto... Tutto è rotto...