Aż poleje się krew - PIH

Ha, to morduje na ulicach

Co?

Zrzuć z pleców garb, poczuj ten gniew

Zaknebluj strach, odrzuć lęk

W miejscu stać ciężki grzech

Jebucki gnat, aż poleje się krew

Tu ludzie z wiarą, swoim to przekaż

Kochaj to życie, innego nie masz

Akademia walecznych serc

Drużyna mistrzów, aż poleje się krew

Tu ludzkie pasożyty lęgną się jak larwy

Chłód i pustka uczuć jak w pierdolonej psiarni

To świat rozkładu i syfu synu

Szmatom plujesz w twarz, one nie wstydzą się wstydu

Tu gdzie na każdym kroku te kurwa gnoje

Idę jak swój do swego, niby po swoje

Tu gdzie boża iskra ginie, tylko słyszysz «święta matko»

Tu żywe srebro kończy w rowie, jak gaszone wapno

Mówisz «to koniec, poddaję się, kres»

Taka prawda nie może być prawdą, nawet jeśli nią jest

Rządź i dziel, dotrzymuj kroku

Kiedy zbliża się dzień, próby nie zamykaj oczu

Pracuj nad sobą tu nic awansem

Jakie nie zliczone ostatnie szanse

Chcesz sprawiedliwości to łap garść banałów

Bo tylko śmierć tu nie uznaje podziałów

Ty łbie, ty grzbiecie, łachudro ty znowu

Rodzinne srebra wynosisz z domu

Rozłóż zastawę i nakryj stół

Z bliskimi chlebem dziel się pół na pół

Ilu żałuje, ilu żałuje z nas

Lecz nie ma bogów, by cofnąć ten czas

Wiem, jak jest ciężko tą kurwę zwyciężyć

Wódka, jak ona przyjemnie tnie w język

O czym tak myślisz, co z tobą amigo

Siedzisz przy hotelu Nostalgia, przy autostradzie Donikąd

Kalendarz pożółkł, polecą ci te lata

Pomarszczona stara morda, umysł małolata

Nie słowa a czyny, dziś nic nie mów mi

Nie jedne bydle potrafi ronić łzy

Płukanie mózgu zamiast płukania żołądka

Do tego szamba koniecznie pompa

Życie przywiązało cię do haka, ciągnie cię za furą

Nie wiesz co dalej z pracą, serce czarną dziurą

Złap za szyję to szmatę oburącz

Patrz jak rwie się jej nić, zaczniesz żyć

Gdy człowiek głodny potrafi zjeść wszystko

Determinacja niech będzie amunicją

Za dużo sobie nie myśl, się nie zastanawiaj

Brzytwa ockhama — najprostsze rozwiązania

Klucze do mieszkania trzymaj zaciśnięte w pięści

I nigdy wiecej kurwom nie podawaj ręki

Wciskają się wszędzie korzenie chwastów

Idź w stronę tych słów, zaufaj światłu

Niech nie powstrzyma ciebie nic

Wszystko co w mocy, żeby lepiej żyć

Osiedla arytmia, harmonię burzy pech

Aż poleje się krew