Pieśń dla ludzi plonów - Marek Grechuta

Krajobrazów świata stron

Mówi co człowiek potrafi

Kiedy mądrość zdobi tron

Mądrość która dzisiaj sięga

Hen ku gwiazdom w ciemną noc

Wierzę że jest jak przysięga

Ziemi której bierze moc

Ziemi która tak nas karmi

Dając siłę na przyszłośc dni

Kiedy na zielonej darni

Człowiek zbiera plony dając mi

Chleb zdobyty wielkim trudem

Spiętych pleców, silnych rąk

Na kolanach w polu gródek

By wypełnić stołów krąg

Wierszem tym się dla nich modlę

O dobre słońce, dobre deszcze

By nie było im żle potem

Gdy wciąż mało chleba jeszcze

Choć w oddali, gdzieś na drodze

W bród pojazdów pędzi w dal

Oni klęczą w bożej trwodze

Choć podróży przecież żal

Plony ziemi niosą w rękach

Świat się im do pasa kłania

Ciała ich przeszywa męka

Od tych skłonów, od klękania

A gdy wśród stołów radości

Ja przed nimi w duszy klękam

Marzą aby dla miłości

Służył chleb zdobyty w mękach

Moja pieśń dla tych co klęczą

Przed ołtarzem bożych darów

Tak jak ci co nocą ślęczą

By dokonać nowych czarów

Składam pieśń do rąk spękanych

Rozmodlonych w żyznej glebie

Gdy goicie kolan rany

Pamięci o Was w moim śpiewie

Paesaggi del mondo delle feste

Dice cosa può fare un uomo

Quando la saggezza adorna il trono

Saggezza che torna oggi

Gallina verso le stelle nella notte oscura

Credo sia come un giuramento

La terra in cui prende il potere

La terra che ci nutre così

Dare forza per i giorni a venire

Quando su erba verde

L'uomo miete il raccolto dando me

Il pane è stato vinto con grande difficoltà

Schiena tesa, mani forti

In ginocchio, un cortile nel campo

Per riempire i tavoli in cerchio

Sto pregando per loro con questo versetto

Buon sole, buona pioggia

In modo che non sarebbero stati cattivi dopo

Quando c'è ancora poco pane

Anche se in lontananza, da qualche parte sulla strada

Si precipita in lontananza in avanti

Sono inginocchiati nel timore di Dio

Anche se è un peccato per il viaggio

Portano nelle loro mani i raccolti della terra

Il mondo si inchina alla loro vita

I loro corpi sono tormentati

Da queste curve, dall'inginocchiarsi

E quando tra le tavole della gioia

Mi inginocchio nella mia anima davanti a loro

Sognano per amore

Pane guadagnato nel tormento servito

La mia canzone per coloro che si inginocchiano

Davanti all'altare dei doni di Dio

Proprio come quelli che sudano di notte

Per eseguire nuovi incantesimi

Piego la canzone sulle mie mani rotte

Stanno pregando in un terreno fertile

Quando guarisci le ferite al ginocchio

Ricordati nel mio canto