Tajemniczy uśmiech - Marek Grechuta

W każdym starszym mieście znajdziesz takie domy

Które stoją kilka wieków niewzruszone

Zapatrzy się w okno cichy nieznajomy

I ujrzy jak ktoś też patrzy w jego stronę

Kobieta ubrana z tamtych lat żywotnych

Lekko się uśmiecha, niepewna przybysza

Wykrzykujesz nagle imię jej gwałtownie-

Gioconda!

Lecz w oknie pustka, wokół cisza

Gioconda to ona przemyka

Po pięknych krużgankach, przestronnych komnatach

Tam gdzie łuk odcieni, tam gdzie bazylika

Gdzie zdobne portale arkadów kantata

To jej, to jej uśmiech zyskał sobie sławę

Dzisiaj znam plakaty z uśmiechem pełniejszym

Reklamują pastę, papierosy, kawę

Sukienki, obuwie o kształcie piękniejszym

I jeszcze do tego samochód na trawie

Samolot w obłokach, rakietę na księżyc

Jak na Leonarda Da Vincii wystawie

Pomysłów dawniejszych

Gioconda jej uśmiech na twarzy

Świat cudów techniki nieśmiało nam wieszczy

O którym od wieków człowiek ciągle marzy

Byleby to nie był jednak świat złowieszczy

Idziesz przez te bramy które znają wieki

Patrzysz na podwórka, balkony zmurszałe

Widzisz jak przepływa tędy czas kaleki

I jak dawne piękno staje się niestałe

A kiedy zupełnie rozpadnie się w nicość

Ten świat starych murów, bo był przestarzały

Przypomni się wtedy smutne, blade lico

I uśmiech już wtedy bardziej zrozumiały

Gioconda to ona przemyka

Po pięknych krużgankach, przestronnych komnatach

Tam gdzie łuk odcieni, tam gdzie bazylika

Gdzie zdobne portale arkadów kantata

Troverai case come queste in ogni centro storico

Che resistono per diversi secoli incrollabili

Lo sconosciuto silenzioso guarderà la finestra

E vedrà anche qualcuno guardare nella sua direzione

Una donna vestita di quegli anni di vita

Sorride leggermente, incerta nuova arrivata

Improvvisamente urli il suo nome con violenza

Gioconda!

Ma non c'è niente alla finestra, c'è silenzio intorno

Gioconda, si intrufola

Intorno a bei chiostri, camere spaziose

Dove c'è l'arco delle ombre, c'è la basilica

Dove sono i portali decorativi dei portici della cantata

È lei, è il suo sorriso che si è fatto un nome

Oggi conosco poster con un sorriso più pieno

Pubblicizzano pasta, sigarette, caffè

Abiti, scarpe con una forma più bella

Più una macchina sull'erba

Aereo tra le nuvole, razzo sulla luna

Come alla mostra di Leonardo Da Vincia

Idee più vecchie

Gioconda il suo sorriso sul volto

Il mondo delle meraviglie tecnologiche ci racconta timidamente

Le persone sognano da secoli

Finché non era un mondo sinistro

Attraversi questi cancelli che conoscono secoli

Guardi i cortili, i balconi sono marci

Vedi come passa il tempo paralizzato in questo modo

E come l'antica bellezza diventa incostante

E quando crolla completamente nel nulla

Questo mondo di vecchie mura perché era antiquato

Allora si ricorderà il volto triste e pallido

E allora il sorriso era comprensibile

Gioconda, si intrufola

Intorno a bei chiostri, camere spaziose

Dove c'è l'arco delle ombre, c'è la basilica

Dove sono i portali decorativi dei portici della cantata