Żyj tą nadzieją - Marek Grechuta

Żyj, aby zrywać łańcuchy głuchych ciężkich dni

I nagle płynąć, i myśleć, że się tylko śni

Błądź wśród obłoków marzeń z tą nadzieją

Że po tobie przyjdą inni i rozgrzeszą cię

Żyj tą nadzieją, co mieli Kolumb albo Bach

Żyj tą radością, dla której Chaplin wdziewał łach

Żyj z tym uśmiechem, który Mona Lisa ma

Żyj tym oddechem, który Maratończyk zna

Żyj poprzez mgły zwątpienia, przecież mimo to

Wieszcz ostrzy pióro swoje, by przekreślić zło

I chociaż wiele przy tym łez w sobie skrył

Pisał, bo wiedział dobrze, że ty będziesz żył

Żył tą nadzieją, co mieli Kolumb albo Bach

Żył tą radością, dla której Chaplin wdziewał łach

Żył z tym uśmiechem, który Mona Lisa ma

Żył tym oddechem, który Maratończyk zna

Żyj, aby tym co żyli spłacić pewien dług

Tym co przed laty brali w sztywne ręce płóg

Dla swoich dzieci, wnuków szykowali świat

Przez tyle długich i niewdzięcznych lat

Żyli tą nadzieją, co mieli Kolumb albo Bach

Żyli tą radością, dla której Chaplin wdziewał łach

Żyli z tym uśmiechem, który Mona Lisa ma

Żyli tym oddechem, który Maratończyk zna

Żyj, chociaż miłość twoja trafia w ślepy mur

Śnij, choć nad głową krążą czarne stada chmur

Błądź po stronicach książek, to ich czerń i biel

Wskażą ci jeszcze niejeden piękny cel

Żyj, aby zrywać łańcuchy głuchych ciężkich dni

I nagle płynąć, i myśleć, że się tylko śni

Błądź wśród obłoków marzeń z tą nadzieją

Że po tobie przyjdą inni i rozgrzeszą cię

Żyj tą nadzieją, co mieli Kolumb albo Bach

Żyj tą radością, dla której Chaplin wdziewał łach

Żyj z tym uśmiechem, który Mona Lisa ma

Żyj tym oddechem, który Maratończyk zna

Vivi per spezzare le catene dei giorni duri dei sordi

E all'improvviso, nuota e pensa che stai solo sognando

Vaga tra le nuvole dei sogni con questa speranza

Che altri verranno dopo di te e ti assolveranno

Vivi la speranza che avevano Colombo o Bach

Vivi la gioia per la quale Chaplin ha messo gli stracci

Vivi con quel sorriso che ha la Gioconda

Vivi questo respiro che conosce un maratoneta

Vivi attraverso le nebbie del dubbio, ma comunque

La profezia affila la sua penna per cancellare il male

E anche se nascondeva molte lacrime dentro di sé

Scriveva perché sapeva bene che saresti vissuto

Visse la speranza che avevano Colombo o Bach

Ha vissuto la gioia per la quale Chaplin ha messo gli stracci

Ha vissuto con quel sorriso che ha la Gioconda

Ha vissuto il respiro che conosce il maratoneta

Vivi per saldare un certo debito con chi ha vissuto

A chi anni fa ha preso la gamba in mani rigide

Hanno preparato il mondo per i loro figli e nipoti

Per tanti anni lunghi e ingrati

Vivevano la speranza che avevano Colombo o Bach

Vivevano la gioia per la quale Chaplin si metteva gli stracci

Vivevano con quel sorriso che ha la Gioconda

Hanno vissuto questo respiro che il maratoneta conosce

Vivi anche se il tuo amore colpisce un muro cieco

Sogna con neri stormi di nuvole che fluttuano sopra la tua testa

Vagare per le pagine dei libri, è il loro bianco e nero

Ti mostreranno più di un bellissimo obiettivo

Vivi per spezzare le catene dei giorni duri dei sordi

E all'improvviso, nuota e pensa che stai solo sognando

Vaga tra le nuvole dei sogni con questa speranza

Che altri verranno dopo di te e ti assolveranno

Vivi la speranza che avevano Colombo o Bach

Vivi la gioia per la quale Chaplin ha messo gli stracci

Vivi con quel sorriso che ha la Gioconda

Vivi questo respiro che conosce un maratoneta