Droga winnych - Eldo

Czas zabiera nam marzenia szybciej niż nam się wydaje

Nie pozmieniasz, zostaje grzebać we wspomnieniach

I wtedy choć na chwilę czas staje i staje ziemia

Tak na moment wierzysz znowu w świat z bajek i doceniasz

Momenty — te ze starych fotografii

Skrawki chwil masz, reszta poparzyła łapy

A duchy z szafy znów harcują

I boisz się, że wyjdą na powierzchnię i spokój Twój popsują

Pozbyć się złudzeń, tak myślę, że dam radę

I znowu przegrywam a pamięć to niechciany spadek

Grzebiesz w poszukiwaniu śladów spokoju

Ruszasz do boju i w walce gubisz sam siebie

Dni — za szybko pokrywa je kurzu warstwa

A noce zbyt szybko znikają na widok poranka

Złodziej co nawet teraz czyni wspomnieniami

Zostawiam «wczoraj», ważne tylko to co jest przed nami

Opętani niewolnicy podporządkowani miarom

Zmierzyli się ze światem, nadzieje pękły jak balon

Otrzeźwienie, miały być tak pięknie, cóż miało

Świadomość, doświadczenie, wszystko na nic się zdało

Tak bywa, powie ten co przywykł przegrywać

Ja postawię wszystko, ta karczma Rzym się nazywa

Katusze, podżyruję krwią co potrzeba

Ptaki muszą latać, wygrywać, łapać w lot pokusę

Ograniczenia człowiek sam konstruuje

Potem zmienia, relatywizuje, dopasowuje

Uzasadnia kolejny konstrukt, by trzymać w ryzach

I zatrzymać utkany z marzeń Twój latający dywan

Kiedyś zakładałem stało się inaczej

Myślałem «to» i «to», a dziś inaczej na to patrzę

Chciałem być kim się stałem

Czy jeszcze czegoś chcę?

Jeśli nie, to kiedy marzyć przestałem?

Lubimy się tłumaczyć: «To nie my, to warunki»

Ślepi na powody, narzekamy na skutki

Cały świat jest winny, to my zawsze święci

W blasku i aureoli do krzyża przypięci

Coś zabiło nasze sny, najczęsciej my sami

Ze strachu zadusiliśmy je konwencjami

I wypieramy nasz udział, ze wstydu zakłopotani

Odpychamy winy, to nie ja, to ten z tyłu

Wieczny «on», co niszczy nasze ambicje

To on nas nakręca i buduje nasze fikcje

Jak łatwo tak się żyje, masz ofiarę

Winny, nieznany sprawca zgasił twoją wiarę

Jak wygodnie nie mieć odwagi, mieć wymówki

Tysiąc wytłumaczeń na to jak płacisz rachunki

Wiesz, współczuję tak mieć, żyć w kokonie

Patrzeć na świat zza szyby, siedząc w salonie

Il tempo prende i nostri sogni più velocemente di quanto pensiamo

Non si cambia, resta da frugare nei ricordi

E poi, anche per un attimo, la terra si ferma e si ferma

Quindi per un momento credi di nuovo nel mondo delle fiabe e lo apprezzi

Momenti - quelli delle vecchie foto

Hai frammenti di momenti, il resto delle tue zampe bruciate

E i fantasmi dell'armadio stanno giocando di nuovo

E hai paura che vengano a galla e rovinino la tua pace

Supera le mie illusioni, penso di potercela fare

E perdo di nuovo e la memoria è un'eredità indesiderata

Cerchi tracce di pace

Vai a combattere e ti perdi in battaglia

Giorni: sono ricoperti da uno strato di polvere troppo rapidamente

E le notti svaniscono troppo in fretta alla vista del mattino

Un ladro che fa ricordi anche adesso

Parto "ieri", conta solo quello che ci aspetta

Schiavi posseduti soggetti a misure

Hanno affrontato il mondo, le loro speranze sono esplose come un palloncino

Riprendendo la sbornia, doveva essere così bello, beh lo era

Consapevolezza, esperienza, era tutto inutile

Succede, dirà chi è abituato a perdere

Ci metto tutto, questa locanda si chiama Roma

Tormento, seguo il sangue che serve

Gli uccelli devono volare, vincere, catturare la tentazione

L'uomo si costruisce i limiti

Poi cambia, relativizza e si adegua

Giustifica un altro costrutto da tenere sotto controllo

E mantieni il tuo tappeto volante tessuto dai sogni

Una volta ho pensato che fosse diversamente

Ho pensato "questo" e "questo", e oggi lo guardo in modo diverso

Volevo essere ciò che ero diventato

Voglio qualcos'altro?

Se no, quando ho smesso di sognare?

Ci piace spiegare: "Non siamo noi, queste sono le condizioni"

Ciechi alle ragioni, ci lamentiamo delle conseguenze

Il mondo intero è colpevole, siamo sempre santi

Nel bagliore e nell'alone, è inchiodata alla croce

Qualcosa ha ucciso i nostri sogni, il più delle volte noi stessi

Li abbiamo soffocati con le convenzioni per paura

E neghiamo la nostra partecipazione, imbarazzati per la vergogna

Allontaniamo la colpa, non sono io, è quello dietro

L'eterno "lui" che distrugge le nostre ambizioni

Ci eccita e costruisce le nostre finzioni

Com'è facile vivere in quel modo, hai una vittima

Un colpevole, sconosciuto colpevole ha estinto la tua fede

Com'è conveniente non avere il coraggio di avere scuse

Mille spiegazioni su come paghi le bollette

Sai, mi dispiace per questo, vivere in un bozzolo

Guarda il mondo attraverso il vetro mentre sei seduto nel tuo soggiorno