Niebieski młyn - Marek Grechuta

Noc rozstrzępiona wronami umyka

Przed coraz wyższą trawą poświtania

By nazwać światło nie trzeba języka

Wystarczy oczu przed nim nie zasłaniać

Nad głową dzieje się niebieski młyn

Karmi nas chlebem światła i snu dziennym miodem

Każda barwa zaczyna się od bieli zim

Każde ciepło na ziemi poprzedzone chłodem

Nasze domy nad brzegiem porywistych rzek

Nasze drogi w pobliżu arsenałów broni

Naprzemian przeklinając i wielbiąc nasz wiek

Coraz wyżej jesteśmy głową w nieboskłonie

Kiedyś gałąź ugięta oznaczała broń

Dziś pod wiatrem się chyli tylko albo ptakiem

Pięść ściśnięta powoli odkształca się w dłoń

Nóż staje się narzędziem a chorągiew znakiem

Nasze domy nad brzegiem porywistych rzek

Nasze drogi w pobliżu arsenałów broni

Naprzemian przeklinając i wielbiąc nasz wiek

Coraz wyżej jesteśmy głową w nieboskłonie

Noc rozstrzępiona wronami umyka

Przed coraz wyższą trawą poświtania

By nazwać światło nie trzeba języka

Wystarczy oczu przed nim nie zasłaniać

Nad głową dzieje się niebieski młyn

Karmi nas chlebem światła i snu dziennym miodem

Każda barwa zaczyna się od bieli zim

Każde ciepło na ziemi poprzedzone chłodem

Nasze domy nad brzegiem porywistych rzek

Nasze drogi w pobliżu arsenałów broni

Naprzemian przeklinając i wielbiąc nasz wiek

Coraz wyżej jesteśmy głową w nieboskłonie

La notte è squarciata dai corvi e fugge

Prima delle erbacce sempre più alte

Non hai bisogno di un linguaggio per nominare la luce

Basta non coprirsi gli occhi da esso

Un mulino blu sta accadendo in alto

Ci nutre con il pane della luce e del miele quotidiano

Ogni colore inizia con il candore degli inverni

Qualsiasi calore sulla terra preceduto da un raffreddore

Le nostre case sulle rive di fiumi rafficati

Le nostre strade vicino agli arsenali di armi

Alternativamente maledicendo e glorificando la nostra epoca

Siamo la testa nei cieli sempre più in alto

Un ramo piegato era un'arma

Oggi si piega solo sotto il vento o un uccello

Quando il pugno viene premuto, si deforma lentamente nella mano

Il coltello diventa uno strumento e lo stendardo diventa un segno

Le nostre case sulle rive di fiumi rafficati

Le nostre strade vicino agli arsenali di armi

Alternativamente maledicendo e glorificando la nostra epoca

Siamo la testa nei cieli sempre più in alto

La notte è squarciata dai corvi e fugge

Prima delle erbacce sempre più alte

Non hai bisogno di un linguaggio per nominare la luce

Basta non coprirsi gli occhi da esso

Un mulino blu sta accadendo in alto

Ci nutre con il pane della luce e del miele quotidiano

Ogni colore inizia con il candore degli inverni

Qualsiasi calore sulla terra preceduto da un raffreddore

Le nostre case sulle rive di fiumi rafficati

Le nostre strade vicino agli arsenali di armi

Alternativamente maledicendo e glorificando la nostra epoca

Siamo la testa nei cieli sempre più in alto