Gdy jestem sam - Eldo

Nie bój;

nie mniej intensywne, zapraszam Cię do środka

Król egzystencjalistów jakbym na imię miał Albert

Bez sznytów na rękach bo blizny mam na kartce

Piszę, myślę, czytam, czasem robię głupoty

Chodzę i pytam, odpowiedzi przynoszą synkopy

Siędzę, wpatruję się w szybę;

emocje pod samą szyję

Pośród znikających dni chciałbym złapać każdą chwilę

Mocno w dłonie, nie wypuścić nigdy tych skarbów

Lecz mijam je codziennie;

fale z perspektywy statku

Nie ma przypadków, nie wierzę w wielki incydent

W sumę pierwiastków, pusty świat bez skrzydeł

Odwiedza mnie niepokój, odwiedza mnie zwątpienie

Po co to robię?

Po co tu jestem?

Czy coś dzisiaj ma znaczenie?

Można zgubić sens gdy odchodzi ktoś kto był wszystkim

Mam kota i depresję od sześciu lat;

Kaczyński

Nagrałem «Chi «, chwilę potem pochowałem matkę do ziemi

Wylądowałem w rzeczywistości duchów i cieni

Nie można zmienić, szkoła akceptacji, błąd w przestrzeni

By nie dać się zwariować i nie krzyczeć do kamieni

Staram się przepracować strach nad kartką me terapie

Noce pełne porażek, szukam sensu, chcę przelać na papier

Resztki talentu pozostałości nadziei

W świecie martwych prezydentów nie dać światu się zmienić

Łatwo powiedzieć kiedy tysiąc razy w historii

Mówiłem jedno, robiłem odwrotnie;

wieczny opornik

Pod prąd — nie ważne ile razy będą śmiać się

Tysiąc razy pod rząd, nie wahaj się kiedy masz rację

Popadam w nostalgię, natychmiast wieję z jej objęć

Od trzydziestu siedmiu lat cierpliwie piszę swą historię

Swoich zwycięstw nie waham dzielić się przez głośnik

Zgaś światło w pokoju, usiądź w fotelu, zamknij oczy — posłuchaj

Non aver paura;

non meno intenso, ti invito a entrare

Re degli esistenzialisti, come se mi chiamassi Albert

Nessun taglio sulle mani perché ho cicatrici sulla pagina

Scrivo, penso, leggo, a volte faccio cose stupide

Cammino e chiedo, le sincopi portano risposte

Mi siedo e fisso il vetro;

emozioni fino al collo

Nei giorni che scompaiono, voglio cogliere ogni momento

Saldamente nelle tue mani, non lasciare mai andare questi tesori

Ma li passo tutti i giorni;

onde dal punto di vista della nave

Non ci sono coincidenze, non credo al grande incidente

Nella somma degli elementi, un mondo vuoto senza ali

Sono visitato dall'ansia, sono visitato dal dubbio

Per cosa lo sto facendo?

Per cosa sono qui?

Qualcosa ha importanza oggi?

Puoi perdere il senso quando qualcuno che era tutto se ne va

Ho un gatto e sono depresso da sei anni;

Kaczynski

Ho registrato "Chi", un attimo dopo ho seppellito mia madre a terra

Sono atterrato infatti fantasmi e ombre

Non può cambiare, scuola di accettazione, errore nello spazio

Per non impazzire e urlare contro le pietre

Cerco di elaborare la mia paura sulla pagina delle mie terapie

Notti piene di fallimenti, cerco un senso, voglio metterlo su carta

Resti di talento, resti di speranza

In un mondo di presidenti morti, non lasciare che il mondo cambi

È facile dire quando mille volte nella storia

Ho detto una cosa, ho fatto il contrario;

resistenza eterna

Controcorrente, non importa quante volte ridono

Mille volte di seguito, non esitare quando hai ragione

Cado nella nostalgia, soffio subito il suo abbraccio

Da trentasette anni scrivo pazientemente la mia storia

Non esito a condividere le mie vittorie attraverso l'altoparlante

Spegni la luce nella stanza, siediti sulla poltrona, chiudi gli occhi - ascolta