Jedwabny szlak - Eldo

Słońce, śnieg, gradobicie, uśmiech wita się z porankiem

Gdzieś na jedwabnym szlaku piję pierwszą kawy szklankę

Przeciągam się jak kot, Kaukaz za plecami

Składam namiot, ruszam tropem szczytów lśniących w oddali

To mnie ocali od obojętności, nie wiem

Gdy byłem mały chciałem spełnić siebie

Obrazki w książce, Pan Halik na jedynce

Rajd Paryż-Dakar po lesie z kumplem na motorynce

Dziś czysty KLM lub hanska Lufthansa

Lub trzecia klasa, a za oknem świat we wszystkich barwach

Suszona ryba na gazecie — śniadanie mistrzów

Ale nie problem spędzić dzień o suchym pysku

Nie problem być sam, przywykłem;

być tam?

— przywilej

Więc zamiast smutku, uspokaja dystans

Poza tym San Salvador czuwa, kiedy usnę

Tak mija moja podróż, co kosztuje jeden uśmiech

Fajnie jest spełniać marzenia

Oglądać świat bezpośrednio, nie z tylniego siedzenia

Każdy dzień zaczynać od zera

Ja — moje podróże Guliwera

Światła Jokohamy dzisiaj mówią mi «dobranoc»

Czasem jak w fantazji, nie wiesz, co stanie się rano

W jakim oceanie koić podróż będzie ciało

Jakby kino wciąż puszczało zbyt piękne nagranie

Paszport, plecak, proste zasady

Zabrać stamtąd wspomnienia i zostawić tylko ślady

Dziwić się swobodnie można, warto nawet

Jeśli jeszcze masz serce, a nie wysuszoną skałę

Biegnę dalej, szklane domy rosną w Baku

Potem Erywań - smutne miasto w cieniu Araratu

Pola herbaciane mijam, wymieniam myśli

Poznaję obcych ludzi, wkradam się w ich życiorysy

Kolekcjonuję ich historię, bacznie słucham

Obserwuję, uprawiam podróżniczą psychologię

Głównie na sobie, patrząc w oceanu pustkę

Tak mija moja podróż, co kosztuje jeden uśmiech

Tak kiedyś wymyśliłem, żyła jeszcze tutaj

Ta czerwona zaraza nie puszczała nas spod buta

Teraz masz leniu all inclusive

A my mieliśmy atlas i globus, i dziki uśmiech na buzi

Postawię stopę na krańcach tego globu (spróbuj)

Chociaż ostrzegam — nie wyleczysz się z nałogu

Zobacz każdy kontynent, ten do zwiedzenia w futrze

Chociaż drogi bilet, kiedyś zrobię to;

Amundsen

Mi buen Amigo, kolorowe La Boca

Pastelowy labirynt, z którego nie chcę się wycofać

I przemierzam te światy barwne

Na cmentarzu Recoleta, ostatnie tango śpiewa Carlos Gardel

Kłaniam się grzecznie, odchodzę w swoją stronę

Jutro statek, pociąg, samolot zabierze mnie w drogę

Ostatni spacer, noc, ulice puste

Tak mija moja podróż, co kosztuje jeden uśmiech

Il sole, la neve, la grandinata, un sorriso saluta il mattino

Da qualche parte sulla Via della Seta bevo il mio primo bicchiere di caffè

Mi allungo come un gatto, il Caucaso alle mie spalle

Piego la tenda, seguo la scia delle cime che brillano in lontananza

Mi salverà dall'indifferenza, non lo so

Quando ero piccola, volevo realizzarmi

Immagini nel libro, Mr. Halik su una

Rally Parigi-Dakar nel bosco con un compagno in moto

Oggi puro KLM o Hanska Lufthansa

O di terza classe, e il mondo fuori in tutti i suoi colori

Pesce essiccato sul giornale - colazione dei maestri

Ma non è un problema passare una giornata a bocca asciutta

Stare da soli non è un problema, ci sono abituato;

essere lì?

- un privilegio

Quindi, invece della tristezza, calma la distanza

Inoltre, San Salvador è sveglio quando mi addormento

Questo è il mio viaggio, che costa un sorriso

Realizzare i sogni è divertente

Guarda il mondo direttamente, non dal sedile posteriore

Inizia ogni giorno da zero

Io - il mio Gulliver viaggia

Le luci di Yokohama mi danno la buona notte oggi

A volte è come la fantasia, non sai cosa accadrà al mattino

In quale oceano il corpo calmerà il viaggio

Come se il cinema stesse ancora trasmettendo una registrazione troppo buona

Passaporto, zaino, regole semplici

Prendi i ricordi da lì e lascia solo tracce

Puoi essere sorpreso liberamente, ne vale la pena

Se hai ancora un cuore e non una roccia secca

Continuo a correre, le case di vetro stanno crescendo a Baku

Poi Yerevan, una triste città all'ombra dell'Ararat

Passo i campi di tè, scambio i miei pensieri

Incontro estranei, mi intrufolo nelle loro vite

Raccolgo le loro storie e ascolto con attenzione

Osservo, pratico psicologia del viaggio

Per lo più indossando guardando il vuoto dell'oceano

Questo è il mio viaggio, che costa un sorriso

È quello a cui ho pensato una volta, era ancora viva qui

Questa piaga rossa ci ha tenuti lontani da sotto i nostri piedi

Ora sei pigro e tutto compreso

E avevamo un atlante e un globo, e un sorriso selvaggio sul viso

Metterò il piede alle estremità di questo globo (provalo)

Anche se ti avverto, non curerai la tua dipendenza

Vedi ogni continente, quello da visitare in pelliccia

Sebbene sia un biglietto costoso, un giorno lo farò;

Amundsen

Mi buen Amigo, La Boca colorata

Labirinto pastello dal quale non voglio ritirarmi

E viaggio attraverso questi mondi colorati

Nel cimitero della Recoleta, Carlos Gardel canta l'ultimo tango

Mi inchino educatamente e vado per la mia strada

Domani una nave, un treno, un aereo mi porteranno sulla mia strada

Ultima passeggiata, notte, strade vuote

Questo è il mio viaggio, che costa un sorriso