List z ziemi - Eldo

Chciałbym wykrzyczeć swoje grzechy,

By z nowym dniem budzić się czystym,

A nie z coraz większym garbem.

Gdzieś to dziewictwo niewinności zniknęło,

Taka była przeszłość, teraz jest tych chwil przemoc.

Dzieci swojej epoki bez recepty na jutro,

Nadmiar percepcji i strach za całą ludzkość.

Piszę ten list ze skażonych pól swego serca,

Krzyk bezradności zanim śmierć zabierze nas z tego miejsca.

Zobacz, karmi nas kultura ideałami,

Wkłada nam te wszystkie bzdury w usta.

I co?

Też chcę wierzyć w miłość, w coś, co da mi szansę,

Pokaże sens, by daleć prowadzić tą walkę.

Widzę tragedię, gdy wiara w Boga zabiera życie

Ludziom, co zamiast niego znaleźli religię.

To list z ziemi jak Twaina, bo chcę to spisać,

Łez atramentem namaluję swój obraz 'Guernica'.

Tak pragnę życia, tak pragnę ufać, poradzić sobie,

Tak pragnę żyć, by wrzasku metropolis nie słuchać,

Znaleźć harmonię;

by świat był częścią mnie,

Bez systemu, bez potwora, który zjada moje serce.

Wciąż chcę wierzyć w te ideały,

Wciąż wierzyć, że jest sens tej naszej pracy,

Że tak naprawdę ziemia jest tylko przelotnym momentem,

Krótkim przystankime do stacji wieczne szczęście.

Otwieram oczy i niestety wciąż jestem tutaj,

I tylko marzyć może mi się świat tonący w uczuciach.

Chodź, zabiorę cię tam, gdzie w kolorach jest świat,

Choć na chwilę zapomnij…

Otulę ciebie szalem, ciepłym tak doskonale,

Gdzie czas z przestrzenią stykają się zmieniając bieg.

Utulę cię do snu, byś choć na chwilę mógł

Odpocząć od ciężaru ludzkich spraw.

Oddaj się w me ramiona, już nadeszła pora,

By przestać toczyć syzyfowy głaz.

Vorrei gridare i miei peccati

Per svegliarti pulito con un nuovo giorno,

E non con una gobba crescente.

Da qualche parte quella verginità dell'innocenza è scomparsa

Quello era il passato, ora ci sono quei momenti di violenza.

I bambini della loro età senza ricetta per domani,

Troppa percezione e paura per tutta l'umanità.

Sto scrivendo questa lettera dai campi contaminati del mio cuore,

Un grido di impotenza davanti alla morte ci porta da questo luogo.

Vedi, la cultura ci nutre di ideali,

Ci mette tutta questa merda in bocca.

E cosa?

Anch'io voglio credere nell'amore, qualcosa che mi dia una possibilità

Mostrerò il senso di continuare questa lotta.

Vedo una tragedia quando la fede in Dio prende vita

Persone che invece hanno trovato la religione.

È una lettera da terra come quella di Twain perché voglio scriverla

Dipingerò il mio dipinto 'Guernica' con inchiostro di lacrime.

Sì, voglio la vita, quindi voglio fidarmi, farcela

Voglio vivere in modo tale da non ascoltare l'urlo della metropoli,

Trova l'armonia;

affinché il mondo sia parte di me

Nessun sistema, nessun mostro che mangi il mio cuore.

Voglio ancora credere in questi ideali

Credendo ancora che ci sia un senso in questo nostro lavoro,

Che la terra è davvero solo un momento di passaggio

Breve sosta alla stazione Eternal Happiness.

Apro gli occhi e purtroppo sono ancora qui

E posso solo sognare un mondo che affoga nei sentimenti.

Dai, ti porterò dove il mondo è a colori,

Dimentica un attimo...

Ti avvolgerò in uno scialle caldo così perfettamente

Dove il tempo e lo spazio incontrano un corso mutevole.

Ti farò addormentare, così puoi anche solo per un momento

Prenditi una pausa dal peso degli affari umani.

Mettiti tra le mie braccia, è giunto il momento

Per smettere di far rotolare il masso di Sisifo.