Ulice przeklęte - Eldo

Życie różnie się układa, mówią

Los się kłania albo stoi z pałką grubą

I bije mocno i równo, metodycznie i długo

Aż twarz się staje krwawą masą

A ciało kukłą bez czucia niemal

Ból stał się codziennością

Prawie zapomniał co jest wolnością

W zatrzaskiwanych szufladach gubił ostrość myślenia

Krwawił ostro i bił się ze świadomością non-stop

Ile cierpienia można znieść?

I jaki jest sens istnienia?

Jak można taki świat pozmieniać?

Za bramą umarły marzenia i cele

Wsiąkły w pokoje przesłuchań i brudne cele

Czasami myślę co czuł chodząc po Oczki

Czy kiedyś w Alei Szucha postawił luźno kroki

Na Rakowieckiej umiał się śmiać?

Nie wiem

Nigdy nie mogłem zapytać, umarł przed moim urodzeniem

Ulice przeklęte…

Wiele miejsc ukrywa straszny sekret

Za zwykłą nazwą ulice przeklęte

Świadectwa bólu, słowa z ustnych przekazów

By nikt nie zapomniał świadków tamtych czasów

Wiele miast naznaczonych podobnie

Wiele rodzin, anonimowa wspólnota wspomnień

Te same myśli — odpowiedzialność za pamięć

Bo jeśli po nich nic, to co po nas zostanie?

Moje miasto wciąż rośnie pod niebo

W każdym wolnym miejscu rośnie szkło i beton

Coraz mniej tradycji

Ludzi, dla których znaczy życie tu coś więcej

Nie jest to miejsce pracy i snu jedynie

A chcą tu zostać i poczuć przez chwilę

Przez chodnik jak serce miasta bije

Może gdzieś spotkasz sierpniowym wieczorem

Kogoś kto historię tych ulic Ci opowie

I pokochasz je mocno, potem sam je poznasz

Na nocnych spacerach, tych do wschodu słońca

La vita è diversa, dicono

Il destino si inchina o si alza con un bastone pesante

E batte forte e uniforme, metodico e lungo

Finché il viso non diventa una massa sanguinolenta

E il corpo è un burattino quasi senza sentimento

Il dolore è diventato un luogo comune

Ha quasi dimenticato cosa sia la libertà

Nei cassetti sbattuti perse la lucidità del pensiero

Stava sanguinando molto e ha combattuto consapevolmente senza sosta

Quanta sofferenza puoi sopportare?

E qual è il senso dell'esistenza?

Come si può cambiare un mondo del genere?

Sogni e obiettivi sono morti oltre il cancello

Immerso nelle stanze degli interrogatori e nelle celle sporche

A volte penso a cosa ha provato quando ha camminato sul Tinsel

Ha mai fatto passi da gigante in Aleja Szucha?

Sapeva ridere di Rakowiecka?

non lo so

Non potrei mai chiedere, è morto prima che io nascessi

Strade maledette...

Molti posti nascondono un terribile segreto

Con il solito nome, le strade sono maledette

Testimonianze di dolore, parole dal passaparola

Perché nessuno dimenticasse i testimoni di quei tempi

Molte città contrassegnate in modo simile

Tante famiglie, una comunità anonima di ricordi

Stessi pensieri: responsabilità per la memoria

Perché se non lasciano nulla dietro, cosa resterà di noi?

La mia città sta ancora salendo verso il cielo

Vetro e cemento crescono in ogni punto libero

Sempre meno tradizioni

Persone per le quali la vita significa qualcosa di più

Non è solo un luogo di lavoro e di sonno

E vogliono restare qui e sentirlo per un po'

Dall'altra parte del marciapiede, il cuore della città batte

Forse ti incontrerai da qualche parte la sera di agosto

Qualcuno che ti racconterà la storia di queste strade

E li amerai molto, poi li conoscerai tu stesso

Nelle passeggiate notturne, quelle fino all'alba